Op de afsluiter van mijn vorige blog heb ik vele positieve reacties ontvangen, waarvoor dank.
Om maar gelijk met de deur in huis te vallen, I didn’t make it.
Ben ik teleurgesteld? Nope!
Ben ik tevreden met het uiteindelijke resultaat? Yep!
De dood of de gladiolen is sowieso niet mijn ding, maar op 50 km, als je nog nooit verder dan de marathon bent geweest, no way.
Vandaar de titel. Helemaal naar de kloten op een ultra kan altijd nog. Zo dat is eruit.
Vanochtend vetrokken Jeffrey en ik om 7:15 uur richting vakantiedorp de
Jutberg in Laag Soeren. Ik moet jullie bekennen dat ik vanochtend best kriebels had, maar me wederom voornam dat er helemaal niets op het spel stond. Genieten en proberen de afstand binnen de tijdslimiet van 6,5 uur af te leggen.

Na ontmoetingen met een aantal bekenden, én een

fotomoment, klonk om 9:04 uur het startschot.
Rustig lopen en niet forceren om bij andere in de buurt te blijven, gewoon je eigen ding (samen) doen. Binnen de eerste 2 kilometer bevonden wij ons al in de laatste posities. Lekker belangrijk.
Aangezien de eerste helft behoorlijk pittig is heeft de organisatie een tijdslimiet van 3,5 uur voor de eerste 25 km ingesteld. Geen overbodige luxe kan ik jullie verzekeren. Als er geklommen moest worden, werd dat vaker wandelen i.p.v. hardlopen. Hardlopend omhoog is voor mijn gewoonweg niet overal mogelijk, en kost daarnaast gewoon teveel energie. Iets waar je heel zuinig mee om dient te gaan. De omgeving is echt prachtig en met een graad of 14 inclusief bewolking is het ook nog prima loop weer.