‘T was wéér niet voor niks

En dan heb ik het niet over de inschrijving want die was ook dit jaar voor niks. Tisvoorniks stond voor het vierde achtereenvolgende jaar op mijn loopkalender. Ingeschreven voor de 30 met de mogelijkheid, mits alles goed voelde en “heel” is, om de hele te lopen door een prachtig natuurgebied in en rondom Geldrop.

Het is na de Berenloop even een paar weken stil geweest op deze URL. Na de inspanningen waarover jullie eerder al konden lezen, was het tijd om even van het gas te gaan. Het lichaam laten herstellen van met name de antibioticakuur. Dat die er best ingehakt heeft hem ik op Terschelling gemerkt. Relatief weinig gelopen dus, maar ook weer niet helemaal stilgezeten. De afgelopen weken (inclusief deze) werden 38, 57 en 52 kilometer afgelegd. Geen zware intervallen, maar duurlopen die varieerden tussen 5:20 – 6:00 min/km.
Tussendoor onder handen genomen door Marijn en zijn naalden.

Berenloop nr 3 (2012)

Het eerste weekend van november betekende dit jaar, evenals de afgelopen 2 jaren, dat wij een weekend op Terschelling door zouden brengen. Ik de hele en Ans de halve marathon zou lopen.
Silvia en ik liepen in 2010, zonder elkaar te kennen, de eerste 15 kilometer in hetzelfde groepje. Toen haar eerste marathon en dit jaar wilde ze er weer aan de start staan om een poging te doen de magische afstand in sub 4 af te leggen.
Maanden geleden kwam het ter sprake en werd afgesproken samen te lopen, met de nadruk op samen. Sinds de Rotterdam marathon is het voor mij niet allemaal van een leien dakje gegaan wat resulteerde in 3 DNF’s en dus mislukte pr pogingen. Gelukkig geen vervelende blessures aan overgehouden waardoor ik wel kon blijven lopen/trainen.
Net voor de marathon van Amsterdam was ik het gekwakkel met de gezondheid zat en werd ik op basis van onderzoek op een antibioticakuur gezet. Kon precies, 10 dagen kuurtje, 13 dagen later weer een marathon. De ideale voorbereiding dus. Conditioneel geen echt probleem, maar er wel degelijk aan kracht ingeleverd.