Lopen in de zomer

De zomer lijkt nu echt begonnen.
Temperaturen waar de meesten lang op hebben gewacht spelen sommige van ons parten, maar we zetten ons er toch toe om in training te blijven en/of deel te nemen aan die ene wedstrijd.

Regelmatig lees ik op andere blogs over hetgeen ikzelf ook regelmatig ervaar. Mede door de warmte wil het niet altijd lukken om de gewenste of geplande afstand af te leggen en daarbij ook nog de juiste hartslagzone aan te kunnen houden.

Behalve de vochthuishouding en luchtige kleding wordt nog weleens voorbijgegaan aan de gevaren waar wij ons lichaam aan blootstellen tijdens het lopen in de zomer.
Ik kwam hierover een artikel tegen met de naam: Tips voor hardlopen in de zon. Lees hier meer over >>

Beach Run

Een prettige temperatuur, het zonnetje achter de wolken en regenvoorspelling. De meesten gaan dan niet naar het strand om te zonnen. Ans heeft een vrije dag dus besluiten wij samen een stuk over het strand te gaan (hard)lopen.

In Den Haag wordt de veteranen dag gehouden, dus zal het er wel druk zijn. Wij werpen een blik op de kaart en kiezen voor Katwijk aan Zee.  
De Five Fingers en een paar lichte schoentjes van Kalenji gaan mee evenals de net aangeschafte camelbag eveneens van Kalenji.
Aangekomen in Katwijk aan Zee vinden we meteen een parkeerplek aan de boulevard. Ook het vermelden waard zijn de prettige parkeertarieven
(1 euri per uur). Oversteken en je loopt het strand op.

De eerste en tot nu toe enige keer dat ik op de Five Fingers heb gelopen was op 2e Pinksterdag toen ik maar kort over het strand van Hoek van Holland heb gelopen.
Vandaag wilde ik het minimaal 5km uithouden. De Kalenji schoenen passen behalve de 2 liter (gevulde) waterzak gemakkelijk in de camelbag en gaan dus mee.
Snelheid is niet belangrijk, wennen aan het lopen op “blote voeten” wel. Het is om 11.30 uur behoorlijk benauwd, maar het zonnetje laat zich nog niet zien.

Volledig album bekijken

Samen lopen wij net onder de 10km/h over het strand richting Noordwijk. Af en toe versnel ik iets, en loop afwisselend door plassen, vlak zand en iets muller zand om zoveel mogelijk te ervaren hoe het aanvoelt.
De warmte dwingt je wel om genoeg te drinken, wat wij wandelend deden. Ans vond het lopen op het strand bij deze temperatuur (c.a. 25 graden) zwaar en stelde voor bij Noordwijk de boulevard op te gaan en verhard terug te lopen.Ik voel me goed op de Five Fingers en besluit derhalve ook op het verhard de loopschoenen in de rugzak te laten zitten. Hierbij moet ik wel iets voorzichtiger te werk gaan, maar het gaat verbazingwekkend genoeg best goed. Vanaf de boulevard gaan we de duinen in waar gekozen kan worden voor een fiets en voetpad. Tijdens het lopen wisselen wij deze regelmatig af, en ik loop nog steeds probleemloos op mijn “blote voeten”. 
Inmiddels komt de zon door en stijgt de temperatuur terwijl er geen wind staat. Het wordt nu echt warm, maar we zijn weer bijna terug op ons startpunt.

Lekker gelopen en weer een ervaring rijker.
Op dit moment is alleen de onderste kuitspier van mijn rechterbeen wat gevoelig en stijf, maar met wat ijs en The Stick ga ik deze wat losser proberen te krijgen.
Verder heb ik geen blaren, pijnlijke voeten en/of tenen overgehouden. De kuiten zullen morgen waarschijnlijk wel een beetje stijf aanvoelen, aangezien er nadrukkelijker op de voorvoet geland wordt (met name op het asfalt), om de klappen niet met de hiel op te vangen.

Voor de lange duurlopen wil ik gebruik gaan maken van de camelbag i.p.v een bidon of belt. Naast de waterzak is er zoals eerder geschreven genoeg ruimte om voeding mee te nemen. Doordat de rugzak met een rits op de borst wordt aangetrokken is de druk netjes verdeeld en snijden ook de schouderbanden niet.
Er zit natuurlijk altijd wel wat beweging in de rugzak, daar is niet aan te ontkomen denk ik. Door de beweging veroorzaakt dit schuurplekken/beschadigingen op mijn loopshirt.

Terug bij de auto nuttigen wij een Herbalife herstelshake, frissen ons op met de bekende doekjes en het laatste water dat nog in de waterzak aanwezig is. Na schone kleding aangetrokken te hebben zoeken we een strandtent op voor een luchtige lunch. Ans een broodje gezond en ik neem een Griekse salade. Nog even uitwaaien voordat wij weer terug naar huis rijden.

Een lichtpuntje dat het vermelden waard is.
Ik heb geen last van mijn val eerder deze week gehad. De beschadigingen die ik heb opgelopen helen voorspoedig.

Allen nogmaals dank voor de bemoedigende en bezorgde reacties.

De draad weer oppakken

Allereerst allemaal bedankt voor de leuke reacties op mijn vorige artikel.

Door de prestatie(s) die in Den Haag geleverd werden maakte mijn teleurstelling van eerder die dag plaats voor respect en het besef dat ik nog wat trainingsarbeid en wedstrijdritme op zal moeten doen.

Vanwege de late zaterdagavond had ik zondagochtend wat moeite met opstaan en kon ik het niet opbrengen om te gaan lopen. Het was dan ook voor het eerst sinds lange tijd dat ik uitgeslapen heb. Ans (de bikkel) is er samen met Pauline wel op uit gegaan voor een duurloop van ruim anderhalf uur.

Maandag, wederom geen motivatie om de loopkleding aan te trekken en op pad te gaan.
Montfoort spookt nog steeds door mijn hoofd.

Gisteren: de zin om te lopen was weer terug. Onderweg naar huis bedacht wat te doen. Wordt het een lange duurloop, een lange intervaltraining of gewoon de baantraining. Om nog iets aan de avond te hebben viel de baantraining af. Ik koos voor de lange interval (7 x 1500 in Z3-4, 1000 meter herstel in Z1). Ik liep ontspannen, het tempo voelde goed en kon keer op keer gehandhaafd worden.
Na de laatste 1500 ben ik nog langs de baan gelopen voor een kort praatje, waarna ik nog c.a. 4km van huis ben. Waarom dan niet gewoon de interval voortzetten? Waarom ook niet, het gaat ten slotte lekker en we zijn er toch.
Het zijn er uiteindelijk 8 geworden. Data: 1 uur 52, 19,9km, gemiddelde hartslag 164, calorieën 1718
De Garmin data kan hier bekeken worden.

In de laatste 1000 meter sloeg het noodlot toe……
Op een kleine 500 meter van huis kom ik over een stalen voetgangers/fietsersbrug, waar ik struikel en averij oploop (zie foto’s).

Volledig album bekijken

Op de Eerste Hulp.

Gelukkig ben ik ondanks de klap op mijn hoofd niet buiten westen geweest en valt de schade ogenschijnlijk mee. Ik sta weer op en loop rustig naar huis. Na een paar minuten krijg ik in de gaten dat er bloed langs mijn hoofd sijpelt. Dus maar even doorstappen (hardlopen lukte even niet) naar huis. 
Ans schrok zich natuurlijk rot toen ze de deur opendeed. Wat heb jij nou gedaan? En dan te bedenken dat ik 15 minuten daarvoor een sms van haar had ontvangen met de vraag “ben je verdwaald?”
Mijn Adidas Evil Eye is ook met een smak op de brug terecht gekomen waarbij de glazen beschadigd raken. Eén glas van de clip-in zelfs gebroken, maar gelukkig niet versplinterd en in mijn oog terecht gekomen.      

Een niet zo frisse Evil Eye.

De beschadigingen onder de douche bekeken en afgespoeld. Met name vanwege de wond boven mijn oog besloten wij dat het misschien niet onverstandig is om de Eerste Hulp met een bezoek te vereren.
Resultaat:
Schaafplekken op onderbeen, knie, handen en onderarm moeten gewoon (uit)drogen en zullen wel herstellen. Het topje van m’n duim is nogal gevoelig en er zit een bloeduitstorting onder de nagel, maar een gatje boren blijkt niet noodzakelijk. Nadat de assistente de wonden heeft bekeken en schoongemaakt, word ik wat duizelig en mag ik op een brancard bijkomen/herstellen. Na een paar minuten trok ik alweer bij en kreeg ik ook weer wat kleur in mijn gezicht. Na een onderzoek van de arts, een tetanus prik mochten we weer naar huis. Het is inmiddels elf uur geweest. Ik wilde tenslotte nog wat aan mijn avond hebben.
Ans heeft op advies van de arts de wekker gezet om mij om iedere 2 uur te wekken en vragen te stellen, zodat met zekerheid gesteld kan worden dat de klap op mijn hoofd geen inwendige schade heeft aangericht.
Tot overmaat van ramp kreeg ik ook nog kramp in mijn hamstrings toen we eindelijk op bed lagen.
Opstaan viel tegen, vanwege de beperkte slaap, maar verder gaat het best goed. Geen spierpijn, de wondjes zijn met uitzondering van de snee in mijn hoofd al bijna droog.

De afgelopen 2 dagen ben ik erop gewezen dat overtraining op loer ligt en daar attent op moet zijn. Zelf ben ik van mening dat het aantal kilometers en trainingen daar niet toe hebben geleid, maar zou dit dan toch het signaal zijn?

Als toeschouwer/supporter bij de 12-uurs

Gisteren werd de 21ste 6/12 uurs estafette gehouden bij Haag Atletiek.
Voordat Ans en ik als toeschouwer/supporter naar de atletiekbaan konden moest wij werken (Ans) en de halve marathon (ik) van Montfoort afleggen.

Samen met Vincent als een haas naar Montfoort. Ik wilde een aanval doen op mijn pr, wat één van de redenen was van Vincent’s aanwezigheid. Ook Bert had aangeboden mee te lopen. In het startvak stond hij ons al op te wachten. Kort daarna klonk het startschot en weg waren we.

Jammer genoeg kan ik heel kort zijn over deze halve marathon. Het liep voor geen meter! Na een kilometer of 3 bleek al dat ik mijn ademhaling niet onder controle kreeg, waarna ik het tempo moest laten zakken. Ik bleef aanmodderen, zonder enig resultaat. Bij 13km uiteindelijk heb ik de bezemwagen gepakt, en knalde Vincent er nog vandoor om toch een duurloop te hebben uitgevoerd.
Ik heb geen idee wát er misging, maar 1 ding weet ik wel. “Dit is er één om snel te vergeten”.

Ans opgehaald en op weg naar Den Haag.
Daar aangekomen hadden de lopers er inmiddels als 9,5 uur opzitten, en zag het merendeel er nog redelijk fris uit.
Naast de estafetteteams draaiden diverse sololopers de 1858 meter lange rondjes als een zwitsers uurwerk.

Naast het spektakel en respect (voor zover dat er al niet was) dat je krijgt voor alle deelnemers was het tevens een mooie gelegenheid om met een groot aantal webloggende collega lopers en loopsters kennis te maken en/of weer te ontmoeten.

Rencapy, Koen, Tiny, Ron, Gert, Gert Jan, Dannielle, Jacqueline, Martine, Ingrid, Petra, Ronald, Falco, Bjorn, Fred, Jan, Maarten, Hans, Frank, Geert, M@urice en allen die vergeten ben gefeliciteerd met jullie prestatie en leuk jullie ontmoet te hebben. Een reactie en link naar je weblog stel ik op prijs.

Over de prestaties door, en de belevenissen van de lopers verwijs ik jullie naar de verschillende blogs om dit uit de eerste hand te lezen. Hier kun je in ieder geval wel een serie foto’s bekijken die Ans en ik gemaakt hebben.

En natuurlijk de onvermijdelijke groepsfoto.Alle deelnemende teams en solo’s van harte gefeliciteerd,
en het team Lightning Runners in het bijzonder met het behalen van de eerste plaats. 

Falco nu wel scherp ;)

De foto’s van Ron, Richard, Fred, Hans, Rencapy en het filmpje en foto’s van Ronald zijn zeker de moeite waard!

Genoeg gekeken, nu weer zelf aan de slag

Na een enerverende zondag in Amersfoort moet ik zelf ook weer aan de slag.

Vorige week was het een beetje rommelig ten aanzien van de trainingen.
Dinsdag (9-6), onderweg naar huis was het één en al regen en onweer wat de klok sloeg. Snel besloten om de baantraining over te slaan en evenals de dag tevoren naar de sportschool te gaan. Dit keer om mijn kilometers op de loopband af te leggen. Op de band loopt het natuurlijk niet zo prettig als in de buitenlucht, maar als afwisseling wel goed voor de coördinatie. 15km in afwisselende tempo’s heb ik de band 1,5 uur bezet gehouden. Het is uiteindelijk de hele avond droog gebleven ;)

Woensdag bestond mijn groep uit een beperkt aantal lopers (regen, avondvierdaagse..), dus werden de groepen samengevoegd, waardoor ik werkeloos was. Vincent moest er op tijd vandoor, dus heb ik de cooling down verzorgd.

Donderdag wederom een heuveltraining op de inmiddels bekende geluidswal. Ans ging op de fiets mee ter ondersteuning en tevens een mooie gelegenheid om wat foto’s te maken. Ik weet dat er nog wel wat winst te behalen valt door mijn loophouding (efficiënter) aan te passen/bij te schaven. In ieder geval weer lekker de bult op geknald en er als afsluiter nog een paar kilometers aan vast geplakt.

Van vrijdagmiddag tot zaterdagmiddag was mijn aanwezigheid bij een bedrijfsbijeenkomst gewenst, dus gingen de loopspullen mee. De bedoeling was om, zodra de gelegenheid zich voordeed samen met Rob een duurloopje uit te voeren in de omgeving van de Kaapse Bossen in Doorn. Vanwege het volle programma zagen wij alleen op zaterdagochtend om 6.00 uur de kans van de gelegenheid gebruik te maken om een uurtje erop uit te trekken. Vroeg, fris, stil en na een paar kilometer behoorlijke drang. Toch nog een kleine 8km afgelegd voordat wij na een lekkere douche aan het ontbijt verschenen en de werkzaamheden werden voortgezet.
’s Middags bedacht ik me dat er zondag van lopen niet veel terecht zou komen vanwege het supporteren tijdens de Amersfoort marathon. De LT’s ondergebonden en op pad voor mijn 2e duurloop van de dag. Uiteindelijk heb ik er nog 13km aan toegevoegd en was ik voldaan.

Zondag een gezellige dag in Amersfoort, waarvoor nogmaals dank aan een ieder die daaraan meegewerkt en/of een reactie achtergelaten heeft.
’s Avonds onderuitgezakt op de bank terwijl ik het blog bijwerk en de foto’s bekijk krijg ik weer sinds lange tijd een pijnlijke kramp in mijn bovenbeen.
Toen deze eenmaal weggetrokken en gewreven was kon ik alleen maar hopen dat dit geen roet in het eten zou gooien van mijn deelname aan de Singelloop in Woerden.

Maandagavond vertrokken Ans en ik samen met Tino, Wilfred, Joyce en Rob naar Woerden waar Annet, Terry (vandaag supporter) ons al opwachten. Kort daarna voegde Vincent zich bij de groep. Zowel Annet als ik waren niet 100% gemotiveerd en ik had last van zware benen. Tot het laatste moment twijfel of we wel van start zouden gaan. We keken elkaar aan en “ach we zijn er nu toch….”
Tempo ging goed, geen prettig parcours, genoeg publiek, 1 drankpost en op sommige plekken slecht afgezet. In de 2e ronde (4-5km) kreeg ik steken in mijn zij en besloot de ronde uit te lopen en na 2 ronden gewoon te finishen.
Snel vergeten dus.
Ans passeerde ondanks het slechte wegdek na 56:51 (officieus) de finish. Een dik pr! Ik ben er trots op.

Gisteravond ging ik hardlopend naar de baan voor de training (2x 400-500-600-500-400) en een praatje met Wout over zijn Amersfoortse marathon. Hij heeft geleden, is diep gegaan en heeft praktisch alles wat er na 32km ingegaan is er bij de finish weer uitgegooid. Desondanks vond hij het een leuke marathon, en is hij tevreden met de eindtijd (3:20:02), ook al heeft hij eerder bewezen sneller te zijn. Hij liep er nog wat stijfjes bij, maar dat is niet zo gek gezien de nare klimmetjes die de lopers voor de kiezen hebben gehad.
Totaal heb ik iets meer dan 16km afgelegd, en voelde het alweer een stuk beter in vergelijking tot maandag.

Vanavond verzorg ik de training voor een clinicgroep, morgen een rustige duurloop van maximaal 1,5 uur, vrijdag rust en zaterdag de halve marathon samen met Vincent in Montfoortloop.
Tevens vindt zaterdag een 12 en 6 uurs estafette plaats. Hierbij wil ik alle lopers (waaronder 3 webloggers teams) succes en plezier toewensen. Hier kun je de deelnemerslijst bekijken.

Vervolg Amersfoort marathon

Om 7.00 uur ben ik al wakker en besluit er dan ook maar uit te gaan voor een ontbijtje, die ik onderuitgezakt op de bank nuttig. De zon schijnt al en het lijkt een mooie dag te gaan worden. Ans gaat vandaag met een aantal clubgenoten in de Soesterduinen aan een bostraining deelnemen, en is er dus ook al vroeg uit, en vertrekt om 8.45 uur. Voor mij de hoogste tijd om onder de douche te springen en de fiets en fotocamera in te laden voor vertrek.
Inmiddels regent het pijpenstelen en ziet het er buiten behoorlijk troosteloos uit. Shit!! Wel lekker koel voor de lopers natuurlijk. En nu maar hopen dat het binnen een uurtje weer droog is.
Petra en ik hebben afgesproken elkaar in Soest te ontmoeten om daarvandaan op de fiets naar het centrum van Amersfoort rijden alwaar wij een aantal bloggers zullen ontmoeten. Op de plek aangekomen werden de fietsen tevoorschijn gehaald en knalden wij door de regen (nog steeds) naar het Stadhuisplein.

Bij aankomst in het centrum was Haraldinio de eerste die we tegen het lijf liepen. Vervolgens snel naar de afgesproken plek, aangezien wij als initiators wel op tijd aanwezig moesten zijn. Maurice, André, Léonie (met kekke Ecco’s), Hans en Anita stonden ons reeds op te wachten. Al snel kwamen ook Mo en Rinus aanlopen.

Tussendoor kwam Vincent eraan lopen met een big smile. Met een 3e plaats op de 5km in een tijd van 18:08 is dat natuurlijk helemaal terecht. Gefeliciteerd!!
Ook Florian kwam met een smile van oor tot oor langsgelopen, nadat zijn zoon Jasper als eerste op de streep was gekomen bij de 1K Runaway in 03:10. Ook Jasper, van harte gefeliciteerd met deze overwinning.

Na de kennismaking een praatje en de bijna traditionele groepsfoto, vertrokken de lopers richting het startvak. Naast de webloggers waren er ook nog een behoorlijk aantal clubgenoten en bekenden aanwezig voor deelname en/of ondersteuning op één van de afstanden. Wout (3:20:02) en Bertus (3:46:21) gingen van start op de hele en Bert (1:46:52) evenals vele andere Athletic Point & Trecho lopers op de halve en tien kilometer.

Er werd eerst een ronde van c.a. 5km afgelegd, waarbij de lopers eerst een ronde door het centrum liepen, zodat wij een kleine 1400 man/vrouw konden aanschouwen nabij de Stadsring. Petra zag tussen de toeschouwers Annemarie kennis van Chat´n Run staan. Na wat heen en weer bellen werd besloten dat wij bij haar en Angelique zouden aanhaken op weg naar het station. Hier hadden wij een mooie plek om alle lopers (met uitzondering van de hele snelle mannen en vrouwen) toe te schreeuwen en eventueel op de foto te zetten.
Andrea (knap debuut!), Léonie, Rinus, Hans, Bertus, Hans, Mo…. hebben wij voorbij zien komen, met uitzondering van Wout. Annemarie en Angelique reden hierna weer terug naar het centrum voor de start van de halve marathon, terwijl Petra en ik het parcours vervolgden om de lopers in Soesterberg nabij Zon en Schild weer op te vangen en ons al fietsend er tussen te begeven. De lopers hadden net een zwaar deel van het parcours achter de rug (het militaire terrein) en kwamen nu in een mooi en gezellig deel terecht met muziek en drankposten. Hier hebben wij post gevat om wederom foto’s te maken. Op weg naar de voorste gelederen spraken wij vele lopers (af en toe moed in) en wensten hen succes met de 2e helft.
Op de parallelweg langs de A28 (24-25km) kreeg ik eindelijk Bertus in het vizier. Hij had het zwaar te verduren, maar gelukkig konden wij hem nog oppeppen en van een drankje voorzien, waarna hij het tempo weer oppakte en doorzette.

Het was nu even flink doortrappen op zoek naar Wout die ik nog steeds niet tegen was gekomen. Hij zou toch niet……..?
Van de vele lopers die wij onderweg gesproken hebben is onder andere Anita mij bijgebleven. Ook met haar heb ik een praatje gemaakt en een stuk meegefietst. Anita hield er een een pittig tempo op na, maar gaf wel aan het zwaar te hebben. Ik complimenteerde haar met de nette loopstijl die er op na hield begroette haar. Op het Stadhuisplein heb ik haar nog kunnen feliciteren met de geklokte 3:17:58.

Eindelijk… (tussen 30-31 km) kwam Wout in beeld. Netjes lopend, maar wel met een getekend gelaat. Een kilometer of 2 heb ik hem vergezeld en zijn bidon meegenomen, met de afspraak hem rond km 37 langs te zien zoeven en op de foto te zetten. Ook Wout gaf aan het zwaar te hebben. Ondanks de ongemakken hield hij het tempo hoog en constant.

Ter hoogte van het 37 kilometerpunt besloten wij de fietsen te parkeren en hier de meesten te spotten alvorens weer verder te gaan. En dat waren er een hoop, aangezien ook de halve marathon lopers zich inmiddels bij het veld hadden gevoegd. Maurice, Jacqueline, Hans, Rinus (nog steeds in gezelschap van) Léonie, Mo, Hans, Jan-Willem, Aad, Andrea onder begeleiding van Snelle Rijk, Stefan, Mark, Falco, en de velen die ik gemist heb.
Ik weet echt niet meer hoelang wij op dit punt hebben gestaan, maar het was er erg gezellig en de tijd vloog dan ook voorbij. Kort nadat Jacqueline voorbij was gekomen zijn wij weer op de fiets gestapt om onze weg te vervolgen. Bij Jacqueline aangekomen heeft Petra een praatje gemaakt voordat wij verder gingen op zoek naar Rinus (die het zwaar had) en Léonie.

Het zal tussen 39 en 40 kilometer geweest zijn waar wij Rinus nog steeds in gezelschap van Léonie zagen lopen. Hier was het publiek massaal aanwezig, wat een extra stimulans voor de lopers moet zijn geweest. Zelfs Petra en ik werden (nog met de fiets op het parcours aanwezig) door het publiek aangemoedigd. Rinus had het nu erg zwaar, maar ook voor hem geld, dat hij er nog steeds een redelijk tempo en loopstijl op na kon houden. Misschien dat een bepaalde inspiratie daar aan bijgedragen heeft –;)
Feit is en blijft dat hij het wel even flikt na de RopaRun en een afgebroken Waterland marathon. Grote klasse Rinus.

Net voor het bereiken van de finish hebben wij dan toch het parcours maar verlaten, terwijl doorrijden tot aan de streep gewoon mogelijk was.

Petra en ik wachtten de lopers op het Stadhuisplein weer op, alwaar we menigeen tegenkwamen die wij onderweg hadden aangesproken en misschien hier en daar een beetje hebben kunnen oppeppen of zelfs van water hebben voorzien. Hans was de eerste die zich weer bij ons voegde, en zijn medaille door Petra omgehangen kreeg. Ondanks het feit dat hij niet helemaal tevreden was, zette hij de klok op 3:33:52 stil.
Niet helemaal tevreden!! Ik teken voor zo’n tijd.

Nog wat nagepraat en de laatste foto voordat de rit naar huis werd aangevangen. Het was ondanks de regen een erg mooie dag waar wij (ik ben maar even zo vrij om dit ook namens Petra te zeggen) van genoten hebben, en het erg leuk was om weer een aantal bloggers in levende lijve de hand te kunnen schudden. Tot een volgend evenement.

Na het avondeten zat ik redelijk uitgeteld op de bank, toen er na lange tijd van afwezigheid weer eens een pijnlijke kramp in mijn bovenbeen kwam opzetten. Na wat hulp van Ans was deze na een halfuur weer weggetrokken. Hopelijk gooit dit geen roet in het eten voor de Singelloop in Woerden vanavond.
Dit was waarschijnlijk een signaal dat ik ook wat vaker de fiets moet pakken.

De foto’s zijn hier te bekijken. Mocht je een foto in de originele resolutie willen ontvangen, laat dan een berichtje achter, maar een reactie stel ik altijd op prijs.

Een uniek en zoals aangekondigd een éénmalig evenement. Mocht deze toch nog een keer georganiseerd worden, dan wil ik het parcours en alles eromheen ook als loper ervaren.

Een natte, maar leuke dag in Amersfoort

Een snelle update voor het slapen gaan.
Vandaag heb ik samen met Petra de vele hardlopers op de fiets langs en op het parcours aangemoedigd tijdens hun hele en halve marathon.
Voor de start een meet and greet met een aantal andere bloggers (zie foto).

Een uitgebreider verslag volgt morgen.

De éénmalige Amersfoort marathon

Zondag 14 juni aanstaande vindt in Amersfoort een éénmalige marathon plaats ter ere van het 750-jarig bestaan.

Vandaag stond op de site vermeld dat de 10.000ste deelnemer zich heeft ingeschreven.
”10.000 DEELNEMERS!
We hebben het gehaald! Vandaag heeft de tienduizendste deelnemer zich ingeschreven voor één van de afstanden van de Marathon Amersfooort 750! Dat is een record voor Nederland; nog nooit heeft een hardloopevenement -voor de eerste keer georganiseerd- zoveel deelnemers ingeschreven!”
bron: http://www.marathonamersfoort.nl/

Alleen al vanwege het grote aantal deelnemers belooft het een geweldig evenement te worden, maar het parcours zal ook zeker voor spektakel zorgen. De locaties waar (doorheen) gelopen wordt zal hier zeker aan bijdragen. Wat dacht je van een historische rijtuigenloods van de NS, de stationshal van Amersfoort centraal, het Dierenpark en het militaire oefenterrein “de Vlasakkers”?

Ik zal niet aan 1 van de afstanden deelnemen, maar zal samen met Petra op de fiets langs het parcours aanwezig zijn om de lopers aan te moedigen.
Het leek Léonie, Petra en mijzelf een mooie gelegenheid om zoveel mogelijk webloggers te ontmoeten. Dit zullen doen op het Stadhuisplein bij de boom op parkeerterrein tussen 10.45 - 11.00 uur voor een meet and greet en een groepsfoto. Het zou leuk zijn als je hierbij aanwezig kunt zijn, en een reactie achterlaat.

Iedereen heel veel succes en plezier toegewenst
a.s. zondag en wie weet tot ziens.

Samenvatting van de week

De afgelopen week is er weer gelopen, maar ik zit nog niet aan de 5x per week en ook zijn er niet zoveel kilometers gemaakt. Een opsomming.
Dinsdag: lopend naar de baan, waar ik samen met Terry, Jeffrey en John simpelweg rondjes heb gedraaid, aangezien ik de testloop niet zag zitten. Vervolgens weer lopend (hoe anders?) met een kleine omweg terug naar huis. Resultaat: 16km.

Woensdag: verzorgde ik de training voor een groep van 36 man/vrouw. Wel wat veel, maar wederom leuk. Ik had weer een paar pittige rompstabiliteit oefeningen voor de lopers in petto. Na de loopscholing mochten de heren en dames starten met de kerntraining waarna als afsluiter gezamenlijk werd uitgelopen en na wat rekoefeningen toog iedereen weer huiswaarts.

Donderdag: gepland om een korte duurloop uit te voeren, maar ik had bij thuiskomst helemaal geen puf en liet deze dan ook schieten. Jammer genoeg had ik de postbode net gemist. Mijn Lunars waren in Nederland aangekomen, maar helaas zou ik dus nog minimaal 1 dag moeten wachten.

Vrijdag: inderdaad……………….weer de postbode misgelopen. Maar!! Het pakket kon bij het plaatselijke postagentschap opgehaald worden. Meteen daarheen gelopen om het pakket op te halen en de nodige boodschappen te doen.
Vanavond had ik wederom een heuveltraining gepland. En waarom dan niet gelijk met de nieuwe Lunar Trainers. Met het afleggen van de kilometers werd ik steeds enthousiaster over deze schoenen.

Zaterdag: 5 km testloop. Testlopen op de baan is niet mijn ding, maar op een asfaltlint heb ik daar veel minder moeite mee en lukt het over het algemeen ook om de afstand sneller af te leggen. Met z’n drieën van start. Monique, Jeffrey en ik. Jeffrey wilde rond de 25 minuten lopen, aangezien hij nog herstellende is van een blessure en Monique ging gewoon mee. Die loopt zo gemakkelijk hard. Jeffrey heeft ons 3km uit de wind gehouden als haas, waarna hij ons liet gaan. Monique en ik trokken met de wind nu in de rug lekker door. In de laatste kilometer had ik nog genoeg over om het tempo iets op te voeren en moest Monique iets lossen. Uiteindelijk kwamen Monique en ik in resp. 22:06 en 21:46 binnen. Een dik pr voor mij. De laatste testloop over 5km dateert alweer van 2008. Ik zat toen ergens rond de 22:30 ofzo.
Nou liep ik ook zaterdag weer op de nieuwe muiltjes, dus…….?

Vandaag (zondag):
Een duurloop met Tino, Pauline en Ans.
Tino en ik hebben tot 13km met de dames meegelopen. Helemaal goed voor mij om mijn hartslag lekker laag te houden (gem. 135). Daarna scheiden onze wegen. De dames sloegen linksaf om de kortste weg terug naar huis te pakken, terwijl Tino en ik er nog een paar kilometers aan toe wilden voegen. Het eindresultaat: iets meer dan 2 uur gelopen, 19km, gemiddelde hartslag 140 en 1473 calorieën verbrand. Op de trainers natuurlijk.Deze week zal er waarschijnlijk maar 2 hooguit 3x gelopen worden, en zondag ga ik de sfeer proeven en diverse lopers aanmoedigen in Amersfoort samen met Petra.

Vijf vingers…tenen…..

De titel is natuurlijk een exacte vertaling van Five Fingers. Heb je al eens iets over gehoord, gezien of gelezen dan weet je waar dit over gaat. In het 2e filmpje wordt uitgelegd waarom dit de Fivefingers wordt genoemd i.p.v. Five toes.

Juist de Vibram Five Fingers.

Enige tijd geleden las ik een stuk over de Feelmax Barefoot type Panka. Deze schoenen moet het lopen op blote voeten toelaten zonder het ongemak van het écht op blote voeten lopen. De zool is gemaakt van 1mm dik en hoogwaardig Schoeller®-Keprotec®. De schoen heeft volgens de leverancier vele voordelen, die op de site te lezen zijn.
Op het moment van lezen was mijn interesse gewekt, maar heb daar geen verdere actie op ondernomen.
Laat nou een paar weken geleden Martine een stuk op haar blog schrijven over de Five Fingers, waardoor mijn interesse gewekt wordt.

Vorige week heb ik dan toch maar de stoute schoenen aangetrokken en ben ik op zoek gegaan naar deze schoenen. Op internet wat dealeradressen en telefoonnummers in de omgeving opgezocht. Uiteindelijk was Beversport in Houten de enige in de buurt die zowel de Sprint als de Classic in mijn maat op voorraad hadden. Dus snel maar even passen en aanvoelen hoe dat zit.
Eerst de Classic. Het aantrekken blijkt nog best lastig te zijn, maar na wat gepiel met je tenen lukt het wel. Het eerste dat mij opvalt is het feit dat de zijkanten iets open komen te staan tijdens het lopen. Ik verwacht dat hier heel gemakkelijk zand e.d. in de schoen terecht komt.
Dan de Sprint. Kijken of het prijsverschil van 20 euro op enige wijze merkbaar is.
Ook hier wederom even pielen om iedere teen in het juiste vakje te krijgen. (ligt vast niet aan de schoen).
Doordat dit type een band over de wreef heeft en aan de achterzijde middels 2 klittenbandjes versteld kan worden, voelt deze gelijk een stuk beter aangesloten om de voet.

Ik heb dus voor de Sprint gekozen vanwege het extra stukje comfort tijdens het lopen en de fijne aansluiting om de voet.

Onderstaand een promotie/uitleg over de Fivefingers.

Gistermiddag besloten Ans en ik vanuit Rotterdam door te rijden naar Hoek van Holland om de Sprints aan de eerste test te onderwerpen. Aangezien ik nog nooit eerder op blote voeten heb hardgelopen, met uitzondering van wat loopscholing en warming-up in het gras, durf ik (nog) niet gelijk de weg hiermee op.
Na uiteindelijk de auto geparkeerd te hebben liepen wij door de duinen naar het strand. Grappig om de gelaatsuitdrukkingen te zien als mensen naar je voeten kijken. Kijk mama/papa wat die meneer voor schoenen aanheeft. Wat is dat nou, hoor je ze smoezen. Lachen toch.
Er stond een vreselijk harde wind getuige de kite en windsurfers die zich prima vermaakten.
Ik besloot dus eerst een stuk tegen de wind in te lopen. Hardlopend waren ook hier weer zonaanbidders die mij nakeken in het voorbijgaan. Ik weet niet of het met de Fivefingers te maken had of met het feit dat ik daar hard liep. Uiteindelijk is het bij een 1,5 – 2 km gebleven. Genoeg voor de eerste keer. Het is best wennen, maar je voelt duidelijk dat de spieren in je voeten en benen op een hele actieve manier aan het werk gezet en geprikkeld worden.
Op je blote voeten heb je minder snel de neiging eerst op de hiel te landen. Heb je dat wel dan leer je dat volgens mij, zodra de ondergrond harder wordt snel af. Nou is het na 1x op deze “schoenen” gelopen te hebben te vroeg om al een uitgesproken mening te hebben, maar ik ben er best enthousiast over en zal zeker proberen vaker blootsvoets te gaan lopen. Maar nog even niet op de verharde weg.

De RopaRun

Vanmiddag zijn wij naar Rotterdam gereden om zoveel mogelijk RopaRunners op de Coolsingel te zien finishen.
Wat een drukte was het. En dan te bedenken dat de winkels nog wel gesloten waren. Blijkbaar hadden een hoop mensen besloten het strand links te laten liggen en de lopers die een geweldige prestatie hebben geleverd enthousiast binnen te halen. We hebben een hoop vermoeide, maar blije gezichten gezien.
De fotocamera was mee dus ik heb de meeste vrije ruimte op het geheugenkaartje gevuld met foto’s van diverse teams.
Klik hier voor de complete serie.

Team 238 is waarschijnlijk nog voordat wij aanwezig binnengekomen, of die hebben wij vreselijk over het hoofd gezien. Team 236 kwam fietsend op de Coolsingel aan, waar de fietsen gestald werden om de laatste meters naar de finish lopend af te leggen. Nabij het Hofplein hebben wij Ronald, Esther een een aantal andere lopers en fietsers van team 236 gezien en gesproken. We hebben nog enige tijd met Ronald en Esther staan kletsen en wat van de ervaringen te horen gekregen. Ik ga niet proberen deze te verwoorden. Dat kunnen Ronald, Esther, Johan, Claudia, Rinus en de andere webloggers (die ik nog niet ken of vergeten ben) vele malen beter. Houd hun blogs dus in de gaten voor de verhalen van ervaringsdeskundigen.
Evenals diverse fotografen heb ik een aantal foto’s van het team genomen.

Rinus van de DonkeyRunners herkende ik te laat om hem nog even gedag te zeggen en/of te spreken.

Na alle indrukken op de Coolsingel zijn wij doorgereden naar Hoek van Holland om iets met vijf vingers uit te proberen. Daarover morgen meer, nu nog even rustig zitten voor het de hoogste tijd is om deze dag af te sluiten.

Lekker vroeg op pad

Ik heb me voorgenomen wat meer klim werk in mijn trainingen op te gaan nemen, dus heb ik daar vanochtend (7.30 uur) maar een begin mee gemaakt. De geluidswal langs de A12 is daar een goede plek voor en ook nog dicht bij huis. Ik heb ongeveer 1,5 km om in te lopen tot het punt waar ik de geluidswal oploop.
Tegenwoordig lopen er schapen en paarden te grazen. Zouden die beesten dat lekker vinden zo langs de snelweg met de bijbehorende uitlaatgassen?

Het pad (de trap) naar boven is circa 80 meter lang. Snel omhoog met een stevige arm-inzet en een lichte knie-hef met kleine passen en daarna weer dribbelend naar beneden om vervolgens deze exercitie 12x te herhalen. Hierna mijn weg langs het meertje vervolgend waarbij ik nog een paar versnellingen heb uitgevoerd en als afsluiting de laatste 1,5 km weer rustig dribbelend naar huis.
Lekker gelopen, en vooral gezweet. De data: 6,7km, gemiddelde hartslag 155, 547 calorieën in 48 minuten.Zo meteen eerst met Teus de nieuwe eethoek ophalen en daarna richting Rotterdam om de sfeer van de Roparun te proeven en de lopers te zien finishen.

Nog een fijne 2e Pinksterdag.