Tijdens
het afdalen lijkt het daadwerkelijk op een downrun, krijgen we te maken met
verkanting in de weg waardoor het een aardig stuk best rot loopt maar ook
overleef ik zonder kleerscheuren.
Om toch
maar even in herhaling te vallen, het is een geweldig avontuur, je wordt overal
aangemoedigd en het weer is fantastisch. Met een graad of 20-22 is het echt
heel goed te doen, maar je moet gebruik blijven maken van de verzorgingsposten.
Tussen
55-56 km neem ik even de tijd voor een korte stop bij Ans, smeert zij wat
magnesiumolie op de benen, plakken we een nieuwe pleister in mijn hals op de
plek waar mijn racevest nogal irritant schuurt L
Als je
niet veel mee te nemen hebt is een rugzak of racevest niet nodig, er is echt
genoeg onderweg en met een beetje extra support kun je ook op dit wijze
aangevuld worden. Ik heb ervoor gekozen het racevest aan te trekken om de
GoPro, batterijen, gels, snoepjes, Cliffbars en zout, gemakkelijk op te kunnen
bergen. Uiteindelijk heb ik de gels, snoepjes en Cliffbars zelf helemaal niet
gebruikt, maar een paar andere deelnemers mee kunnen helpen. Een volgende keer
blijft het racevest dus hoogstwaarschijnlijk thuis.
