Vakantie

Dat is de reden van de stilte op mijn blog geweest. Maar de vakantie is bijna voorbij dus gaan we weer bijna over tot de orde van de dag en de reden van dit blog. Hardlopen, trainen, deelname aan evenementen en dat allemaal ondanks de nodige inspanning genietend.

De vakantie is geen periode waarin niet wordt hardgelopen, maar bied wel de mogelijkheid tot extra rust, zon op je lijf, trainen in een andere omgeving en lekker eten.
Ans en ik hebben 11 dagen in de Turkse zon doorgebracht en vermaakt.
De extra rust spreekt bijna voor zich, geen haast, niets hoeft, de nodige uurtjes aan het zwembad, op een boot of wandelend.
De zon krijg daar dan gratis bij natuurlijk.
Lekker eten. Dat kun je er best, en dan te bedenken dat wij ons voorgenomen hadden NIET zwaarder, eerder iets lichter terug van vakantie te komen.

Lekker eten dus maar wel met mate en bewust van hetgeen op het bord kwam en naar binnen verdween. Mager, vis, fruit en geen giga porties. Dat ging allemaal prima tot de dag dat wij beiden in de vroege avond niet helemaal lekker werden. De details zal ik jullie besparen maar het gevolg was in ieder geval dat wij 1 avond/nacht zielig naast elkaar in bed hebben gelegen, de volgende ochtend heel voorzichtig een matig ontbijtje binnen konden houden en heel langzaam opknapten.

		Turkije ‘12 Diavoorstelling weergeven Alles downloaden

Twee dagen van minimaal eten werkt prima mee aan ons voornemen niet zwaarder terug naar Nederland te vliegen kan ik jullie vertellen. Al met al was het een dag of 4 van ziek, zwakjes en opknappen. Maar vooral, NIET lopen dus. Voor dit ongemak had ik er (pas) 4 trainingen opzitten die in de vroege ochtend werden uitgevoerd. De 5e en laatste training werd op de dag van vertrek afgewerkt en was tevens de bevestiging dat het weer “goed” zat.

De afgelopen 2 weken waren trainingsweken van respectievelijk 52 en 66km, de 5 trainingen in Turkije waren goed voor 72,5km, niet helemaal hetgeen ik in het schema/gepland had, maar toch tevreden.

In de aanloop naar Zwolle wilden Jeffrey en ik nog een lange duurloop afleggen. Christel is in de voorbereiding op Berlijn en had hetzelfde plan dus werd er na wat heen en weer gewhatsapped besloten afgelopen zondag naar Hilvarenbeek te rijden en van start te gaan op de langste afstand bij de Beekse marathon.
Het landelijke parcours bestaat er uit lussen die afstanden van 5-42 km mogelijk maken waarbij de lengte van de lussen varieerde. De marathon dus als laatste lange duurloop.

De weersverwachtingen zijn prima, droog, maximaal 20 graden en matige wind. De start is om 11:00 uur maar vanwege de kleinschalige opzet heb je dus alle tijd om er vlakbij te parkeren, in te schrijven, om te kleden in de sporthal en 5 minuten voor de start het vak in te duiken.

De eerste lus bevat vanzelfsprekend lopers van alle afstanden wat een gezellige drukte tot gevolg heeft. Na 5 km de eerste doorkomst en finishers. Lus nummer 2 zorgt voor een scheiding tussen de 10 km lopers en de overige. Wij komen pas op 21,1 km weer langs start/finish.

Net na de drankpost op 10km laat ik Christel en Jeffrey lopen om een plas te plegen waarna ik bewust niet meteen het gat weer probeer te dichten, gewoon rustig ernaar toe proberen te kruipen. Totdat….ik helemaal uit de broek moet, we lopen dan over het mooiste deel van het parcours de bossen van…..
Ik ben misselijk en voel me helemaal niet lekker, maar loop weer door en ook nu probeer ik het gat niet in 1 keer dicht te lopen. En dan…shit…ja letterlijk…ik moet weer uit de broek
Mijn loopmaatjes krijgen hier natuurlijk niets van mee maar verbazen zich wel over het feit dat ik uit het zicht verdwenen ben. De misselijkheid is er nog steeds en ik durf geen gel te nemen terwijl het lichaam nu echt iets nodig heeft. Dan neem ik het besluit om het bij 21,1 te houden en derhalve aan te zetten zodat mijn loopmaatjes op de hoogte zijn van de situatie en het feit dat ik het voor gezien ga houden.

Rond kilometer 15 zijn we weer herenigd en zijn zij op de hoogte van mijn voornemen. Op 17 km waag ik het erop en laat de inhoud van mijn Mule bar cherry bomb naar binnen glijden. Gaat de misselijkheid over, dan heb ik mazzel zo niet, dan is de finish niet ver meer.

Inmiddels begint de rug die Christel een dag eerder verdraaide voor de nodige problemen te zorgen waardoor ook zij aan uitstappen op 21,1 denkt. Jeffrey is nu net warmgedraaid en geeft aan mee te lopen met degene die doorgaat of ook te stoppen. Halverwege, wat eten, drinken, de misselijkheid lijkt over maar om nou te zeggen dat dit een easy duurloop is tot nu toe….Nee. Uiteindelijk besluiten wij in ieder geval de derde lus van 9 km in te gaan om bij de volgende doorkomst weer verder te kijken.

Jeffrey verhoogt het tempo terwijl Christel en ik deze juist proberen te handhaven. De rug gaat steeds vervelender doen en bij mij was het beste er allang vanaf. 24, 25, 26, 27…..ze gaan moeizaam, het is inmiddels behoorlijk warm geworden en dus is het besluit al snel genomen dat 30 vandaag ook prima is. Jeffrey hebben we allang niet meer in het vizier, maar krijgen bij de laatste drankpost een boodschap van de aanwezige dame dat hij ons voor start/finish opwacht. En warempel, een paar honderd meter voor de finish komt hij ons tegemoet lopen met de vraag wie en/of er nog aan de laatste lus begonnen wordt. Niet dus. Deze duurloop eindigt voor ons drieën derhalve op 30 kilometer net binnen de 3 uur.

De bovenbenen zijn loodzwaar, de hamstrings gevoelig, alsof ik een marathon gelopen heb en dus hadden die laatste 12 km een te grote belasting geweest in dit stadium.
Douchen, een ijsje eten en op naar huis. De ongemakken buiten beschouwing gelaten was het een gezellige dag, prima georganiseerd evenement door een mooie omgeving.

Het herstelloopje van gisterochtend heeft ervoor gezorgd dat de spierpijn in mijn bovenbenen iets afnam, maar die was vanochtend nog steeds aanwezig. Vanmorgen stond er een intervaltraining op het programma die ondanks de spierpijn na een flink stuk inlopen goed uitgevoerd kon worden. Tot 30 september is het een kwestie van afbouwen en heel blijven.

Even iets anders als afsluiting. Tijdens de training van zondag en vandaag heb ik de JohnSport Belt die ik op proef heb aan de eerste test mogen onderwerpen. Sinds september vorig jaar maak ik gebruik van de SpiBelt, een mooi vergelijk dus. In een volgend artikel kom ik hier iets uitgebreider op terug.
Wil je echter niet zolang wachten of heb je dit handig accessoire altijd al willen hebben, kijk dan op vetersopmaat.nl