Mar-athon Sneek

De marathon van Sneek vond zaterdag 21 juni voor het eerst plaats en ik had op de dag dat de inschrijving opende kenbaar gemaakt deel te willen nemen. Ans zag het niet zitten en schreef zich zelfs niet voor de halve marathon in.

Vanwege getob met mijn kuit(en) zou het toch iets anders lopen, of toch ook weer niet. Het tobben begon sluimerend voor de Rotterdam marathon, leek vervolgens verleden, met het goed uitlopen van de Enschede marathon om vervolgens een hoogte dieptepunt te bereiken toch een zweepslag mij een week na Enschede velde.
Om een lang verhaal niet langer te maken...binnen 3 weken hersteld, als haas op de 10 aan de Loop van Leidsche rijn deelgenomen en vervolgens 2 dagen daarna eenzelfde probleem met de rechterkuit. Tot de dag van vandaag dus.

Doordat Ans op een bepaald moment toch besloten had de halve marathon te willen lopen, de overnachting al geboekt was en zij ook daadwerkelijk een startbewijs heeft kunnen bemachtigen, vertrokken wij gistermiddag naar Snits.

Nadat ik Ans op de verzamelplaats voor de halve marathonlopers heb afgezet ben ik samen met Jeffrey naar het Martiniplein gelopen nabij de start van de hele marathon.
Een boel bekenden die in tegeninstelling tot mijn persoontje, allemaal in loopkleding stonden te popelen om deze eerste editie van de Mar-athon Sneek te ervaren.

De lopers werden middels de klinken van de scheepshoorn op weg gestuurd voor hun 42 kilometer lange avontuur en ik, ik ging een hapje eten en zorgde dat ik op tijd terug bij de finish was om een aantal van die bekenden en Ans te zien finishen.
Een geweldige sfeer en volgens vele lopers, ook onderweg prima verzorging.

Ans kwam fris en tevreden op de finish aanlopen en gebaarde dat het een pr zou worden. Super!! Zeker gezien het feit dat ze helemaal niet van plan was een poging te wagen, gewoon die halve
marathon tot een goed einde zien te brengen.
Droge kleding aan, wat drinken en de marathonlopers, althans een deel daarvan, zien finishen alvorens terug te lopen.
Rustig terug wandelend konden wij nog aardig wat lopers aanmoedigen.

Als aandenken aan deze niet gelopen marathon heb ik in ieder geval een mooie cap overgehouden.
Ondertussen tob ik gewoon verder, probeer de rust te bewaren om rust te nemen, maar hoop toch snel een einde aan het tobben te kunnen breien en weer onbezorgd te kunnen lopen.

Reacties

  1. Leuk jullie weer eens te hebben gesproken. Succes met de kuit(en)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Zeer spoedig herstel gewenst zo dat je terug van het lopen kan genieten!

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten