Iets met 5

Een inmiddels jaarlijks terugkerend evenement waar ik aan de start probeer te verschijnen is de Berenloop op Terschelling. Naar mijn bescheiden mening, de mooiste van Nederland. Die 5 in de titel slaat op mijn vijfde start bij de Berenloop, waar het er 5 hadden kunnen zijn, ware het niet dat vanwege te slechte omstandigheden het evenement in 2013 afgeblazen moest worden.

Die 5 heeft ook betrekking op mijn vijfde marathon van 2015. Nu hoor ik jullie je afvragen, en dat hebben er meer gedaan, is dat wel gezond? Daar kan ik volmondig ja op antwoorden. Het is echter wel een ja, maar!
Voor degene die mijn verslagen over de Utrecht, Rotterdam, Sneek en Kustmarathon hebben gelezen, is het duidelijk dat ik de voorgaande 4 marathons niet tot “het gaatje” ben gegaan. En ik kan jullie geruststellen, dat heb ik het afgelopen weekend wederom niet gedaan. En op die manier blijft het hardlopen én lopen van marathons, gezond.

Het Berenloopweekend begint voor ons dit jaar op vrijdag als wij om 8:00 uur in de auto stappen en op weg naar Harlingen gaan om de boot naar het waddeneiland te pakken. Ronald en Merit om we net voor de vertrekhal tegen en samen, met nog een hele hoop anderen, varen we de haven uit.
Ronald en ik halen herinneringen op aan de Berenloop in 2010, mijn derde marathon en de marathon die Ronald en ik heel spontaan samen liepen.
De 2 uur durende overtocht is zo voorbij en ik heb al een telefoontje van Frank ontvangen dat hij ons opwacht mét de auto Hebben wij even mazzel!

Frank en familie verblijven al een paar dagen in hetzelfde complex als wij in West-Terschelling. Na ons afgezet te hebben worden Ronald en Merit bij hun verblijf in Formerum afgeleverd.
Tassen uitgepakt en een wandeling naar het dorp, wat drinken, bekenden ontmoeten, waaronder natuurlijk de dames van Hiphardlopen en na een paar uurtjes weer terug naar ons prima appartement.
Lekker chillen en ‘s avonds in het restaurant wat eten, televisie kijken en pitten. Na een heerlijke nachtrust besluiten Ans en ik een klein rondje door de bossen te lopen. Dat rondje werd iets groter maar we waren nog wel op tijd terug om de start van 10 km te zien. Snel gedoucht en weer terug om de lopers ook weer te zien finishen én Nancy te ontmoeten.
Later die dag ontmoeten we ook Erik-Jan en Leona, die hier respectievelijk hun eerste en tweede marathon zullen lopen. Wat mee gedronken en gezellig gekletst om vervolgens onze verblijven op te zoeken.

Sunday – raceday!
Stevig ontbijtje naar binnen, tassen gepakt en op naar de Brandaris. Daar is het altijd gezellig druk en loop je altijd wel bekenden tegen het lijf, zoals Thierry, maar ook Tamara van ik overigens wist dat zij er zou zijn. Nancy, Harm, Leona, Erik-Jan, Frank, Ronald en Merit komen ook aangelopen en kort daarna kunnen wij Ans en Merit uitzwaaien als zij van start gaan op de halve marathon.
De rest mag nog even geduld hebben.

12:40 uur: de scheepshoorn klinkt en ook de marathonlopers worden losgelaten. Het is een graad of 13, zonnetje en er staat een aangenaam windje. Net na de eerste kilometer komt Nancy langszij, een praatje en ze is er vandoor. Ronald is dan al een stuk bij me vandaan gelopen evenals Thierry. Ik hobbel rustig op mijn eigen tempo verder, is in eerste instantie de aanmoedigingen van Maaike en Henk, maar als die met de fiets voorbijkomen kan ik ze niet meer missen.

Rond 4-5 km kom ik samen met Britt te lopen, en als we door open terrein moeten trekt net de wind behoorlijk aan. Even doorbijten en zo zuinig mogelijk lopen dan maar. Als zij een paar kilometer verder in een groepje blijft, slim, ga ik door loop ik tot circa 16-17 km alleen om vervolgens in een groepje terecht te komen waar ik een kilometer of 8 mee samenloop.

In duinen was het op de meeste stukken prima te doen, af en toe een draai waardoor ik even de wind moest trotseren, dan weer van opzij, totdat we het bos induiken. Op 30 km maak ik een foto van de klok en neem ik even een moment om mijn hartslag te laten zakken. Erik-Jan tikt me op de schouder en is vervolgens uit het zicht verdwenen, die liep daar ff flink door zeg. Ik weet dat het zwaarste nu nog moet komen, dus probeer zo zuinig mogelijk te lopen en wandel omhoog als we het strand naderen. Even een foto en een post waarna ik weer verder dribbel, uitkijkend naar de prima verzorgde drankpost net nadat het strand verlaten word. Alle tijd voor cola en sinasappel en dan op naar die Longway. Tempo zit er niet echt meer in, maar ik zie dat sub 4 nog binnen handbereik ligt. Bij de laatste verzorgingspost giet ik nog een paar bekers cola naar binnen en hap nog wat mootjes sinasappel weg. De finish komt langzaam maar zeker in zicht. Op 500 meter staat Ans me aan te moedigen en loopt ze een stukje mee. Zij is heeft haar halve erop zitten en is zelfs al gedoucht. En ik, ik zet nog even aan om mijn moment op de rode loper te pakken op weg naar de streep. En dan weet ik ook mijn vijfde start hier en vijfde marathon van 2015 tot goed einde te brengen.

Later hoor ik dat Nancy niet alleen een fantastisch pr gelopen heeft, maar ook nog eerste in haar categorie is geworden. Erik-Jan kom ik bij de tassengarderobe tegen, hij had slechts 3:38 nodig voor zijn eerste marathon en Leona wist gewoon 10 minuten van haar vorige marathontijd af te lopen. Ans heeft de halve uitgelopen zonder op de klok te kijken, en heeft er zoveel mogelijk van genoten. Iemand die bijzonder genoten heeft is Tamara, rustig gestart en lachend mensen ingehaald en met een big smile gefinisht.

		Berenloop ‘15 Diavoorstelling weergeven Alles downloaden

De avond werd in het restaurant van het complex afgesloten met Frank en familie. Een mooie en gezellige avond mét beker voor Frank, die zijn 50ste marathon liep, met nummer 50 mocht starten, ruim binnen de 3 uur bleef én ook nog eerste in zijn categorie werd. Ook langs deze weg, nogmaals van harte gefeliciteerd en bedankt voor de gezelligheid.