Two Rivers maal 2

De tweede editie van de Two Rivers marathon, Marjolein haar tweede marathon en ik in training voor mijn tweede deelname aan de Two Oceans.

Hieronder haar verhaal gevolgd door het mijne.

Na het avontuur in Berlijn is me meteen duidelijk wat het volgende grote doel is: Rotterdam.  Zodra de spierpijn een beetje weggetrokken is begin ik er enthousiast aan. Ik plan wat leuke races de maanden erna (halve van Amsterdam-Zevenheuvelen-Linschoten-Egmond) en ik merk, o wat fijn, dat ik wat sneller begin te worden. 

Ondertussen houden John en ik elkaar graag op de hoogte van onze dagelijkse hardloop beslommeringen (lees: wat/ waar/ hoe snel /hoeveel km/ wat we erbij aan gaan trekken/ eten en meer van dat soort hoogst noodzakelijke onderwerpen).

Ergens in deze tijd bedenken we dat het gaaf zou zijn als ik mee ga naar Two Rivers marathon, de Hollandse versie van de befaamde Two Oceans ultra in Zuid-Afrika waar John weer bij gaat zijn in april. Omdat ik (meestal) nogal positief ingesteld ben, graag zo min mogelijk nadenk over wat ik precies allemaal ga doen is de redenering eigenlijk niet veel meer dan: Tja, ik zal toch wel een 36-er gaan doen in die tijd en 36 of 42: wat is het verschil nog.

Dus 12 februari rijden we naar Zaltbommel. Zoals ik al schreef in een post op Instagram over deze dag valt me vooral het contrast met Berlijn op. Er zijn 200 lopers vandaag. Als ik niet aan mijn groepje vastgeplakt was gebleven had ik waarschijnlijk nooit meer thuisgekomen want ik heb niet 1 van die route bordjes zien staan. En zo intens zenuwachtig als ik in dat Duitse startvak was, zo superzen ben ik nu.

We gaan op pad en we verzamelen een vrolijk clubje om ons heen. Ze praten wat met elkaar, hoewel ik niet echt meedoe want ik doe daar niet aan op dit soort momenten. Ik denk alleen maar aan dingen als: de eerste 10,  de eerste verzorgingspost, gel nr 2, het halve marathonpunt en op 26 km Antonette, aan al die kleine dingen die ik bedacht heb en samen 42 km zijn. En dat combineer ik met denken aan fijne mensen die me altijd motiveren om door te gaan als het een beetje zwaar is.

De eerste 25km lopen we stiekem toch niet zo heel langzaam omdat het zo leuk lijkt om toch een minuutje van m’n pr af te lopen. Maar we vangen veel wind op de dijken en als ik dan begin te hoesten als een zeehond, want ziek geweest en daar nog een uur druk mee ben laten we dat plan maar los.

Ons clubje valt uit elkaar en uiteindelijk blijven Pascal, John en ik bij elkaar. We nemen wat breaks als onze pop up verzorgingspost (lees: Ans) weer ergens opduikt.

De laatste 10 km vind ik een hele boeiende fase van een marathon. De onzekerheid die rond 25 km opspeelt of je ooit de finish heelhuids gaat halen heeft plaatsgemaakt voor de zekerheid dat dat gaat lukken maar je moet wel ECHT even doorzetten. Machtig mooi. Ik hoop het nog vaak mee te mogen maken.

We passeren na 4:19 minuten de finish en we zijn allemaal blij, voldaan en trots. Dat gevoel is hetzelfde gebleven.

John

Na deelname aan de eerste editie van de Two Rivers marathon in Zaltbommel stond ik ook dit jaar weer aan de start. Belangrijkste verschillen ten opzichte van 2016 zijn niet alleen het aantal deelnemers, maar tevens 3 loopmaatjes.

Met de marathon van Rotterdam op de rol vond Marjolein het wel een leuke gedachte deze marathon als lange duurloop in de voorbereiding op te nemen.

Jeffrey en ik hebben de Two Oceans in het vooruitzicht en Pascal staat op 17 april aan de start van de 60 van Texel. Ieder zijn/haar doel dus.

Het moge duidelijk zijn dat deelname voor geen van ons ten doel had de magische afstand zo snel mogelijk af te leggen.

Samen lol hebben terwijl we de kilometers afleggen.

Eenmaal bij de Poortwachterij aangekomen blijkt dat Pascal al aanwezig is, komen we Ruud en Kitty tegen en spreek ik naast organisatoren Ed en Marco nog een aantal bekenden.
Klokslag 11:00 uur worden de lopers weggeschoten door Axel Rittershaus uit Zuid-Afrika met de klanken van Shosholoza, ook te horen in mijn video.

-->

We sluiten aan bij de pacers van 4:15 uur, maar verlaten die groep al na een paar kilometer omdat het gewoon fijner loopt met iets meer ruimte om je heen en we nog geen windvangers nodig hebben ;-)

Met z’n vieren door en al snel sluiten we bij Marieke aan die de halve marathon loopt en ons wat over Zaltbommel verteld. Tot circa 19 km blijft Marieke erbij, maar laat daarna het tempo iets zakken om haar halve rustig uit te lopen.

Op het halve marathonpunt staat Ans ons met de camera in de aanslag op te wachten, nemen we de tijd voor wat drank, sinaasappel en/of cola. Hierna krijgen we een stuk met wind tegen te verwerken, maar hobbelt het nog prima.

Jeffrey heeft wat last van zijn lies en doet het even wat rustiger aan. Marjolein heeft een naar hoestje, maar dat heeft geen effect op haar tempo. Pascal loopt probleemloos verder en ik voel me prima, film af en toe wat en vermaak me eigenlijk wel.

Op 29 km staat Ans ons weer op te wachten, nemen we even de tijd voor wat foto’s J alvorens verder te gaan.

Op 10 km van de finish een wat uitgebreidere pauze, met cola en thee uit de kofferbak van onze auto, die voor officiele verzorgingspost werd aangezien, dus delen we wat met de lopers die daar behoefte aan hebben. Jeffrey heeft ons inmiddels weer ingelopen en de pacergroep van 4:15 komt voorbij als wij staan te chillen.

De laatste 10 km zijn ingegaan, Jeffrey verdwijnt langzaam uit ons zicht, aan de voorkant wel te verstaan en we gaan lekker in het zonnetje, maar wel met wind tegen op de dijk, richting finish. De laatste verzorgingspost staat op 37,5 km en natuurlijk maken we ook hier gebruik van.

De laatste kilometers gaat het nog best soepel en 4 uur 19 minuten na van start te zijn gegaan piept de tijdregistratie en zit ook deze marathon/duurloop erop. Tevreden, blij en toch ook wel verlangend naar de warme douche, nemen we de medaille in ontvangst en feliciteren we elkaar.

Jeffrey stond al 5 minuten te wachten en kreeg het al aardig koud.

Ed en Marco stonden de lopers op te wachten en feliciteren de deelnemers met hun prestaties. Complimenten aan de heren én alle vrijwilligers die ook deze editie hebben doen slagen en de deelnemers hebben verzorgd/ondersteund, alleen het lopen moest je zelf doen.

Via deze link kun je de foto's bekijken die Ans zondag maakte.