Verliezen in 010

Nee beste lezers, het gaat hier niet over een voetbalwedstrijd, dit is tenslotte een (hard)loopblog. Vandaag stond ik voor de zesde achtereenvolgende keer aan de start van de Rotterdam marathon, in Nederland misschien wel de best georganiseerde met fantastisch publiek langs het parcours.

In 2012 deed ik diverse pogingen om mijn pr flink aan te scherpen, die jammerlijk mislukten, ik de motivatie kwijt dreigde te raken, maar met 3 prima uitgelopen marathons toch nog met een redelijk goed gevoel af kon sluiten.
Ik nam me toen voor het jaar daarop, 2013 dus, de focus uitsluitend op genieten te richten en gewoon lekker ontspannen te lopen. Op niet 1 afstand werd dan ook een tijd verbetert. Het aanscherpen van mijn pr op de hele had ik voor de marathon van vandaag in de planning.
De kop van dit bericht had de spanning al uit dit verslag gehaald, dus verder schrijven heeft eigenlijk nog maar weinig zin ;-)

De meet and greet voor het politiebureau is een jaarlijks terugkerend ritueel dat in stand gehouden word. Gedag zeggen, kennismaken, succeswensen, een foto hier en daar en vervolgens ieder op weg naar het startvak.
Met dank aan Bjorn Paree
Mijn voorbereiding is zonder noemenswaardige tegenvallers verlopen, de trainingen werden netjes afgewerkt, het tempo dat ik wilde lopen voelde steeds comfortabeler en ik had geen last van blessures. Het vertrouwen ontstond en nam toe.
Twee weken geleden tijdens het verzorgen van de training een pijnscheut in mijn kuit die echter snel weer hersteld was in Dordrecht op de 10km niet voor problemen zorgde.
Afgelopen woensdag gebeurd weer exact hetzelfde, terwijl ik behoorlijk voorzichtig was en de 4*1000 die op het programma stond, probleemloos afwerkte.

Dat ik vandaag zou starten, stond vast, pr poging? Why not!
Ik had het plan opgevat om me bij de pacers van 3:30 aan te sluiten en daar met een beetje mazzel na een kilometer of 26-27 langzaam bij vandaan proberen te lopen.
Mooi plan, maar dan moet je die hazen wel in het vizier houden en er van op aan kunnen dat die het juiste tempo lopen. Die hazen kon ik in het drukke startvak niet meer bereiken en na het kanonschot gingen ze er als een haas vandoor.
Ondanks de drukte op het parcours kon ik snel het juiste ritme vinden, met een flesje in de hand hoefde ik de eerste 2 verzorgingsposten niet aan te doen. Tot 15km gecontroleerd op schema, totdat de kuit weer tekenen begint te vertonen, het me bezighoud, ik het tempo er iets uithaal, nog steeds vlak blijf lopen en ook nog last van mijn lies begin te krijgen. Grrrrr..............

Eigenlijk ben ik er al klaar mee, ik probeer er nog het beste van te maken, maar realiseer me dat die versnelling er sowieso niet meer in zal zitten en de irritatie van de kuit, lies en in mijn hoofd alleen maar groter kan/zal worden.
Op 22 kilometer hoor en zie ik Jacqueline, die had ik pas bij 26 verwacht. Later vertelde ze dat ik al een uitstraling had die vraagtekens bij haar opgeroepen had. Hmmm....zelfs verbergen lukte dus al niet meer.
Op 25 kilometer vond ik het wel mooi geweest, Antonie en Jantine stonden er met een flesje Cola, die ik dus op mijn gemak kon nuttigen en slechts een klein stuk naar de metro hoefde te lopen strompelen. Op het moment van uitstappen zat ik op een gemiddelde van exact 5 min/km. Dit was al boven het gewenste/beoogde gemiddelde en met de pijntjes in het achterhoofd wist ik dat ook vandaag mijn doel onhaalbaar zou zijn.
Kuit, lies, kop en totaal geen genot meer betekent voor mij dan ook, Stoppen! Klaar mee, op naar de douche.
En daar hoefde ik niet voor in de rij te staan en ook nog eens lekker warm ;-)

Ik baal(de) ongelofelijk, maar ging er op dat moment vanuit dat ik realistisch genoeg ben om dat snel achter me te laten. Helaas bleek dat vandaag niet het geval en zit ik eigenlijk nog steeds met een ongelofelijk nare smaak op het bovenstaande terug te kijken. Natuurlijk weet ik dat het allemaal veel erger kan, dat er zich nog genoeg mogelijkheden zullen aandienen enzovoorts...
Voor nu baal ik gewoon nog even en morgen gezond weer op, de blessures laten behandelen, herstellen en op naar de volgende.
Waar ik dan hopelijk weer met volle teugen van kan/zal genieten.

Bedankt voor alle lieve en meelevende berichten die ik vandaag heb ontvangen. Ik hoop dat jullie wel lekker hebben gelopen en met volle teugen genoten, het was er wel het weer voor ;-)

Reacties

  1. Reuze balen John! Ik weet maar al te goed hoe het is om te "moeten" stoppen terwijl je koppie eigenlijk door wil... Ik weet ook dat het weer goed komt en dat je de volgende keer dat je wel je "loopje" uitloopt, je dagen lang met een BIG Smile in het rond loopt :-) Komt goed...

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Balen zeg. Voor nu: herstelse. Volgende keer is het wel raak.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Lieve John, als geen ander snap ik hoe je je voelde gister. Je voorbereiding was subliem, het klopte allemaal. Helaas mocht het niet zo zijn, maar je bent sterk en gemotiveerd genoeg om dit een plekje te geven, te herstellen en de training voor een volgende marathon te beginnen. Ik laat de krachtterm even voor wat het is..... Dikke kus!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. He wat vervelend zeg!! Ik kan me voorstellen dat je enorm baalt.Jij hebt je goed voorbereid maar soms gaat het niet zoals gepland,jammer ,pijnlijk maar het is evn niet anders.Volgende keer ga je er gewoon weer 110% voor.
    Hoe ging het met Ans?

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Maar John toch, wat een hoop frustratie spreekt uit deze blog (heeft het wel geholpen om het van je af te schrijven), hardlopen moet toch ook leuk blijven en ik vind echt heel jammer dat je nu zo gefrustreerd bent want je stond er toch maar wel mooi. En ja, je hebt het niet kunnen afmaken maar geloof het nou maar, er zijn ergere dingen op de wereld. Echt! Bv dat je favo voetbalclub verliest en dreigt te degraderen... Serieus, hoop echt dat je je frustratie snel kwijt bent en dat hoofd weer snel op lekker hardlopen kunt zetten. Virtuele knuffel uit het Zuiden des lands X

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Wat jammer John! Eerst maar goed herstellen en dan weer voor 100 % in Sneek?

    BeantwoordenVerwijderen
  7. @Mettje,
    Dat is een feit ;-)!

    @Yvonne,
    Het blijft zuur, maar er komen nog genoeg situaties waarin het wel lukt.

    @Petra,
    Zo zie je maar, de marathon blijft onvoorspelbaar. Aan onze voorbereiding heeft het niet gelegen. Better luck next time.

    @Anoniem,
    Volgende keer maken we er gewoon weer een funrun van. Ans heeft haar pr net niet verbeterd, maar wel gewoon goed gelopen.

    @Daniëlle,
    Dit blogje was gewoon ff nodig om de frustatie kwijt te raken, dat heb je goed begrepen. Er zijn inderdaad ergere dingen, maar daar heb je op dat moment simpelweg even geen oog voor. Pijlen worden na het herstel weer op de volgende uitdaging gericht.
    Ik volg het voetbal niet, maar wellicht dat degradatie vermeden kan worden met een eindsprint.
    Knuffel ontvangen ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Ik snap je frustratie John. Ik hoop dat de schade meevalt. Sterkte en een voorspoedig herstel

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Ken het fenomeen uitstappen helaas ook. Een dikke kater na afloop. Van een kater na teveel wijn heb je dan nog eerst kunnen genieten, van dit soort katers niet :-( Het van je afschrijven is hopelijk al een stukje verwerking. Sterkte met het herstel en snel weer iets leuks plannen.

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Ik vind het zo balen voor je. Zo hard getraind en dan ....... ja grrrrrrr. Wat je zegt "op naar de volgende" en daar lekker van genieten.

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Ik vind je nog steeds een topper, al zul jij dit nu even anders ervaren! *knuf*

    BeantwoordenVerwijderen
  12. @Gerard,
    Schade waarschijnlijk beperkt kunnen houden door tijdig uit te stappen. Komt wel goed.

    @Els,
    Schrijven heeft inderdaad geholpen, nu herstellen en de leuke plannen ten uitvoer brengen.

    @Jacqueline,
    Ik neem een voorbeeld aan jou, terugkomen van een blessure en weer lekker lopen.

    @Kitty,
    Dat vind ik sowieso niet van mezelf :-( De knuffel neem ik natuurlijk graag in ontvangst ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Hi Kanjer, het was inderdaad super balen.... alles leek goed.. de voorbereiding, het weer, de sfeer.... Meer zat er nu gewoon niet in, de groepshug met Petra was dan wel weer erg geslaagd! In ieder geval tot ziens op 29 mei of wellicht al op 18 mei (ik ga de HM lopen :-P)
    dikke kus Marinka

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Hallo John, We lezen weken na dato je verslag van je wederwaardigheden in Rotterdam. Hoe gaat het nu met jou en je kuit en je lies en jezelf? We hopen dat je blessures al wat op hun retour zijn. En dat je weer met plezier aan het ronddraven bent.

    Hartelijke groeten van je loopmaten Maus en Aneke

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten