MudMasters

Afgelopen zondag kreeg ik mijn vuurdoop waar het gaat om zogenaamde obstacle runs. De MudMasters! Op uitnodiging van de organisatie verschenen Roos, Marleen, Peter, Anouk, Britt en ik aan de start in Biddinghuizen. Aangezien de één pas kort weer aan het hardlopen is na een bevalling, de ander net terug komt van een blessure, de volgende er net een marathon op heeft zitten en de volgende aanstaande zaterdag een marathon op het programma heeft staan, kozen wij voor de kortste afstand, 6 kilometer.

Auto’s op het dichtbijgelegen parkeerterrein voor crewleden, startnummers en goodybag in een speciale tent, waar wij ook nog wat te eten en drinken overhandigd kregen, de startnummers en de mogelijkheid om een GoPro van de organisatie te gebruiken tijdens de run.
Helemaal niets op aan te merken dus.

Op het terrein is alles aanwezig, van kleedruimten, dixies, bewaakte tassengarderobe, tattoo shop, merchandise verkoop, een heuse wasstraat, eet en drankgelegenheden, kortom aan alles is gedacht.

Aangezien wij de mogelijkheid hebben om zelf te bepalen op welk moment van de dag gestart wordt, kiezen wij voor de start van 12:10 uur. Jammer genoeg zonder Anouk en Britt, maar met een flink aantal andere deelnemers. Na een paar hooibalen die de weg versperren gaat het al snel richting eerste sloot, met koud water…brrrr….eenmaal door valt het nog wel mee en we zijn nu toch nat.
Verbindingsstukken over verharde, onverharde en modderige ondergrond, een obstakel over een sloot, zogenaamde monkeybars, sluipend onder prikkeldraad, we krijgen van alles voorgeschoteld.

Met z’n vieren leggen we het parcours af, draaien onze camera’s en gaan we langzaam, met de nadruk op langzaam, richting de finale. Na bijna 6 kilometer staan we in de rij voor een stellage waarvan gesprongen mag worden. Mooi denken we eerst nog, ben je meteen schoon voor de finish. Totdat we bovenop het gevaarte staan, shit….das best hoog Peter, Marleen en ik springen uiteindelijk in het water gevolgd door Roos. Zwemmen naar de overkant en daar weer op de kade zien te klauteren richting finish.

Maar niet voordat we toch weer de modder in mogen en onder de Sizzler (shocking slotspektakel) mogen tijgeren.

Nog een foto met z’n vieren voordat we dit avontuur afsluiten, allen gezond en zonder blessures finishen. De wasstraat in om zoveel mogelijk modder en kroos van ons af te spoelen en vervolgens de tassen op te halen en snel wat droogs aan te kunnen trekken.

Het is de hele dag droog gebleven, tijdens het (hard)lopen, klauteren en zwemmen niet al te zonnig, maar na afloop hebben we toch nog lekker in de zon de starts en finishes van een aantal andere groepen kunnen bekijken.

Op de vraag of ik hiermee de smaak te pakken heb, kan ik zeggen, leuk om eens gedaan te hebben, maar ik ga er geen wekelijkse hobby van maken.
In deze setting, uitgenodigd worden en dit met een groep doen, is het absoluut voor herhaling vatbaar. Mijn oprechte complimenten aan de organisatie, want ik kan niet anders zeggen dan, prima georganiseerd.

Bedankt voor de uitnodiging en het bijbehorende vermaak, wie weet tot een volgende MudMasters.