The Ultimate Human Race (wat eraan vooraf ging)

Hoe te beginnen met een verslag over “The Ultimate Human Race” als het schrijven wat roestig is geworden?

Ik heb eerst maar een paar dagen de tijd genomen om te herstellen en genieten van het al het moois dat wij in Zuid-Afrika voorgeschoteld kregen.

Waarom deelnemen aan de Comrades?

In het startvak van tijdens eerste Two Oceans marathon waren veel gesprekken gaande over de Comrades, werd er ook aan mij gevraagd of ik 6 weken later ook in Pietermartizburg aan de start zou verschijnen. Ik wist toen al dat het om een afstand van circa 87 km en zag mezelf dat toch echt niet doen.

Later zou blijken dat het kwaad al geschiedt was en het zaadje geplant J De meeste, overwegend Zuid-Afrikaanse deelnemers gebruiken de Two Oceans als lange duurtraining voor de ultieme race.

Als ik ook in 2017 aan de start van de Two Oceans marathon sta zijn de gesprekken niet anders, met uitzondering van mijn reactie op de vraag of de Comrades op mijn wishlist staat. Het antwoord was ja, maar het jaartal stond nog niet vast.

Ruim voor het openen van de inschrijving op 1 september 2017 had ik het besluit genomen de uitdaging aan te gaan. Ik heb zelfs nog met de gedachte gespeeld om voor de derde keer aan de Two Oceans deel te nemen als “training” voor het grote werk. De inschrijving opened op 1-11-2017 en was daarmee ook een soort vangnet in geval geen startbewijs voor de Comrades kon bemachtigen. Het lukte wel en 2 maal in 6-7 weken naar ZA reizen werd iets te gek, dus alles voor de Comrades.

Met de inschrijving realiseer je je nog niet goed wat dat betekent, behalve dat er een enorme uitdaging, een ongelofelijk avontuur en een hoop trainingstijd in het verschiet liggen.

Heel tof dat ik loopmaat Jeffrey ook enthousiast had gekregen om na zijn eerste Two Oceans eveneens in te schrijven voor de ultieme race.

Dit is allemaal nog maar voorpret natuurlijk, het is dan september/oktober 2017 en de voorbereiding, in ieder geval in gedachte en op papier, kan van start.

Ondanks de enorme uitdaging besloot ik ook deze voorbereiding niet op papier te zetten, lees schemaloos te trainen, maar hoofdzakelijk naar mijn lichaam te luisteren, te genieten én zorgen dat er genoeg duurvermogen opgedaan werd.

Na de Kustmarathon had ik een tegenvaller in de vorm van een kuit die het even niet zag zitten om de voorbereiding te starten.

De Berenloop had voor mij de echte start moeten worden, maar helaas was het daar al na 4,5 km over en uit vanwege diezelfde kuit L Geen paniek, rust, behandelingen en naar het lijf blijven luisteren. Oktober en November werden magere (kilometer)maanden, maar in December was ik weer goed hersteld en kon ik de maand met 247 km op de teller afsluiten.

Een deel van de voorbereiding had betrekking op fysieke kracht, waarmee ik op advies van sportarts en fysio de terugkerende blessures moest zien te voorkomen. Dat advies ter harte genomen en op zoek naar mogelijkheden van krachtsport waarbij ik niet alleen maar met ijzer hoef te smijten en in de rij moet staan om een standaard rondje af te werken. Marijn maakte mij enthousiast en nodigde me uit voor een proefles CrossFit onder begeleiding van Sven. Het bleef niet bij de proefles en trainde minimaal 1 keer per week.

Aangezien het schrijven van wedstrijdverslagen wat in het slop is geraakt, hierbij een korte samenvatting van evenementen waar ik aan deelnam in het kader van de voorbereiding.

Januari

De eerste race van het jaar werd Florijn winterloop in Woudenberg, een 10 EM waar ik regelmatig aan deelneem.

Na een eerste deelname aan de Safaritrail in 2017, stonden Jeffrey en ik ook dit jaar weer aan de start. Helaas ietwat tegenvallend en een eyeopener dat er werk aan de winkel was.

Februari

Tijdens de Midwintermarathon liep ik met Sieta een hele fijne 25 km.

In deze maand nam ik voor de derde keer deel aan de Two Rivers marathon die ook voor de derde keer plaatsvond. Onder koude omstandigheden gingen Jeffrey en ik van start in het groepje achter de pacer van 4:15.

Op voorhand had ik me voorgenomen sub 4 te lopen als dat goed voelde. Met 3:58 een hele fijn opsteker voor het vervolg van the road to Comrades.

Maart

Het parcours van Pietermaritzburg naar Durban is alles behalve vlak te noemen, dus besloten Jeffrey en ik een paar trails op te zoeken met wat hoogtemeters en redelijke afstand. De combinatie afstand en hoogtemeters heeft als prettige bijkomstigheid tijd. Hiermee trainden wij “lang” op pad te zijn en tevens afwisselend hardlopen/klimmen/dalen/lopen.

De enige wedstrijd in maart betref de Crêtes de Spa, waar wij voor de 55 kozen.

April

Een drukke maand waarin naar de piek van de voorbereiding toegewerkt werd.

Pacer tijdens de halve van de Haar op de halve marathon om een week later met Sieta de Rotterdam marathon te lopen onder (te) warme omstandigheden.

Weer een week later zaten Jeffrey en ik wederom in de buurt van Spa om deel te nemen aan de Trail des Ydilles waar 48 km geklommen, gedaald, gelopen en geklauterd mocht worden.

Aangezien we toch in flow zaten pakten we de Antwerpen marathon ook nog mee. Met Renate, Angela en Jeffrey. Ans en Janneke ter ondersteuning langs het parcours.

Mei

De laatste maand van de voorbereiding trappen we af met wederom een trail, ditmaal de Koning van Spanje in Gulpen, waar voor de langste afstand gekozen werd. Niet gedacht dat ik dit zou zeggen, laat staan digitaal vastleggen, maar na de 2 trails in Belgie ging deze mij goed af. Of was het zoals Jeffrey toen zei, “je bent in vorm” J

Aangezien de IJsselsteinloop jaarlijks op mijn programma staat, liep ik 2 weken na de KvS een iets snellere halve marathon.

Voor onze laatste lange duurloop hadden wij gekozen voor de Eemmeerloop met start en finish in Spakenburg. Op zo’n beetje de heetste dag van deze maand zag de organisatie zich genoodzaakt de wedstrijd halverwege (25 km) stil te leggen. Ondanks de begeleiding van Pascal (vanaf de start) en de dames (Sieta, Marjolein en Janneke) die precies halverwege aansloten, hielden wij het ook voor gezien.

En dan breekt de maand waarin het grote avontuur plaats zal vinden aan, is alles geregeld voor onze trip en mag er niets meer misgaan.

Het afbouwen na maanden van intensief trainen is lekker en valt tegelijkertijd toch ook tegen, je zit tenslotte zo in het ritme van 5 maal per week trainen en redelijk wat kilometers afleggen en dan mogen de trainingen wat een stuk korter en gaat ook de frequentie omlaag. Wat moet ik met al die tijd J

Gerekend vanaf 1 januari heb ik 1600 km afgelegd ter voorbereiding, heb ik geen langdurige blessure opgelopen, is de fysio een paar keer bezocht en hebben met name de benen meerdere keren een sportmassage ondergaan.

Ik was er helemaal klaar voor!

Op 6 juni landden wij op de luchthaven van Durban waar onze Ford rental klaarstond en wij 20 minuten later in ons eerste verblijf op bed neer konden ploffen.

Mijn lieve crewmaatjes hadden een pakketje meegegeven dat op vrijdag geopend mocht worden, dus moest daar nog 1,5 dag geduld voor uitgeoefend worden, wat nog maar net lukte. Allemaal toffe, leuke en lieve attenties voor Ans en mij die onwijs goed zijn ontvangen.

Op donderdagochtend werd het eerste bezoek aan de expo gebracht om in ieder geval hét startnummer op te halen. Wat een atmosfeer!

Als internationale deelnemer heb je de mazzel in een andere rij (lees kortere) te mogen aansluiten om het startnummer en goed gevulde goodiebag in ontvangst te nemen.

Het rondje over de expo nam wat tijd in beslag en had wat extra sjouwwerk tot gevolg.

Later meer, en dan gaan we tevens starten aan The Ultimate Human Race.

Stay tuned.