Altijd verder
Na een heerlijke nachtrust in ons eigen bed, zat ik vanochtend om half zeven aan mijn bakje yoghurt met muesli toen ik opmerkte dat het begon te sneeuwen. Dat beloofde nog wat voor de clinic deelnemers op een besneeuwde baan.
Bij aankomst had Henk de eerste inspectie van de baan al uitgevoerd, met de conclusie dat het best te doen was. Om 9.00 uur was het nog behoorlijk fris en daarnaast stond er een fikse oostenwind die dwars door je kleding inclusief thermo ondergoed heen leek te gaan.
De deelnemers zijn in 3 groepen ingedeeld: 5, 10 en de halve marathon die ik onder mijn hoede mag nemen. Het was wederom een dankbare klus met enthousiaste deelnemers, die allemaal op 1 na (marathon) de afstand willen overbruggen.
Na de training als een speer naar huis gereden om zelf aan mijn duurloop te beginnen.
Vol goede moed ging ik alleen op pad, en wat schetste mijn verbazing na 10 minuten. Vincent.. ook net op pad voor zijn duurloop van deze dag. Wederom besloten wij samen op te lopen richting Woerden. Het tempo van Vincent ligt een stuk hoger als het mijne, maar hij had er geen probleem mee om iets rustiger te lopen. Ik realiseerde me eenmaal op weg dat ik onbewust aardig opzag tegen meer dan 2 uur alleen lopen. Het kwam mij dus ook wel goed uit Vincent tegen te komen.
Maar toen.....
Na ongeveer 45 minuten lopen met de koude wind in de rug voelde ik een kramp in de hamstrings van mijn rechterbeen opkomen. Na een stukje wandelen voelde het goed genoeg om mijn weg te vervolgen. Inmiddels waren er krap 55 minuten verstreken toen ik ook nog een stevige kramp in mijn bovenbeen kreeg waardoor zelfs gewoon wandelen niet lukte. Ik heb hier eerder last van gehad als gevolg van te weinig drinken tijdens de duurloop. Als remedie heb ik hier bewuster mee leren omgaan en daarnaast dagelijks een magnesium pil ingenomen. Ik heb geen idee of het tekort aan magnesium de problemen vandaag heeft veroorzaakt, want vocht heb ik genoeg ingenomen. Tijdens de week vakantie heb ik de pillen niet geslikt, dus who knows.
In ieder geval besloot ik, met tegenzin terug richting huis te strompelen en Ans te bellen om mij tegemoet te rijden. Vincent was vanaf dat moment dus op zichzelf aangewezen om het laatste uur en 10 minuten af te leggen. Makkie voor hem, nu nog lastig voor mij.
Uiteindelijk hield ik het na 1 uur en 10 minuten niet meer vol vanwege de steeds terugkerende kramp in afwisselend het bovenbeen en de hamstrings waardoor ik niet anders kon dan bij Ans in de auto stappen. Bij thuiskomst ben ik in bad gestapt waar ik wederom door kramp getroffen werd.
We zijn op dit moment 2 uurtjes verder, de kramp is volledig verdwenen, maar de spieren voelen niet helemaal topfit aan. Morgen gelijk maar een afspraak met Sylvia maken voor een fijne massage en dinsdag tijdens de training zien waar ik sta.
Vandaag was het in ieder geval stevig balen dat ik de geplande tijd niet heb kunnen volbrengen.
Bij aankomst had Henk de eerste inspectie van de baan al uitgevoerd, met de conclusie dat het best te doen was. Om 9.00 uur was het nog behoorlijk fris en daarnaast stond er een fikse oostenwind die dwars door je kleding inclusief thermo ondergoed heen leek te gaan.
De deelnemers zijn in 3 groepen ingedeeld: 5, 10 en de halve marathon die ik onder mijn hoede mag nemen. Het was wederom een dankbare klus met enthousiaste deelnemers, die allemaal op 1 na (marathon) de afstand willen overbruggen.
Na de training als een speer naar huis gereden om zelf aan mijn duurloop te beginnen.
Vol goede moed ging ik alleen op pad, en wat schetste mijn verbazing na 10 minuten. Vincent.. ook net op pad voor zijn duurloop van deze dag. Wederom besloten wij samen op te lopen richting Woerden. Het tempo van Vincent ligt een stuk hoger als het mijne, maar hij had er geen probleem mee om iets rustiger te lopen. Ik realiseerde me eenmaal op weg dat ik onbewust aardig opzag tegen meer dan 2 uur alleen lopen. Het kwam mij dus ook wel goed uit Vincent tegen te komen.
Maar toen.....
Na ongeveer 45 minuten lopen met de koude wind in de rug voelde ik een kramp in de hamstrings van mijn rechterbeen opkomen. Na een stukje wandelen voelde het goed genoeg om mijn weg te vervolgen. Inmiddels waren er krap 55 minuten verstreken toen ik ook nog een stevige kramp in mijn bovenbeen kreeg waardoor zelfs gewoon wandelen niet lukte. Ik heb hier eerder last van gehad als gevolg van te weinig drinken tijdens de duurloop. Als remedie heb ik hier bewuster mee leren omgaan en daarnaast dagelijks een magnesium pil ingenomen. Ik heb geen idee of het tekort aan magnesium de problemen vandaag heeft veroorzaakt, want vocht heb ik genoeg ingenomen. Tijdens de week vakantie heb ik de pillen niet geslikt, dus who knows.
In ieder geval besloot ik, met tegenzin terug richting huis te strompelen en Ans te bellen om mij tegemoet te rijden. Vincent was vanaf dat moment dus op zichzelf aangewezen om het laatste uur en 10 minuten af te leggen. Makkie voor hem, nu nog lastig voor mij.
Uiteindelijk hield ik het na 1 uur en 10 minuten niet meer vol vanwege de steeds terugkerende kramp in afwisselend het bovenbeen en de hamstrings waardoor ik niet anders kon dan bij Ans in de auto stappen. Bij thuiskomst ben ik in bad gestapt waar ik wederom door kramp getroffen werd.
We zijn op dit moment 2 uurtjes verder, de kramp is volledig verdwenen, maar de spieren voelen niet helemaal topfit aan. Morgen gelijk maar een afspraak met Sylvia maken voor een fijne massage en dinsdag tijdens de training zien waar ik sta.
Vandaag was het in ieder geval stevig balen dat ik de geplande tijd niet heb kunnen volbrengen.
Reacties
Een reactie posten