Rotterdam toch maar

Twijfel, twijfel....
Is dit verslag gezien de gebeurtenissen in Boston wel zo gepast? Op het moment dat ik aan het typen ben en het verloop van onze deelname aan de Rotterdam marathon herbeleef en met de lezers probeer te delen komt het nieuws uit Boston keihard onze woonkamer in.
Meteen is daar gedachte aan de 2 bevriende loopsters die er aan de start stonden. Eerder op de avond had ik doorgekregen dat zij de finish reeds gepasseerd waren, maar dat zegt natuurlijk niets over hun veiligheid. Via twitter, sms en whatsapp krijgen wij door dat beiden veilig zijn. Opluchting, verbazing, afgrijzen, er gaat nogal wat door je heen. WTF is daar aan de hand.

Dit verslag wordt maar als concept opgeslagen en op een later moment zal ik het wel afmaken.

Degene die het vorige verslag gelezen hebben begrijpen direct waar ik op doel, die verdraaide kuit. Was het de afgelopen weken bijzonder twijfelachtig of deelname aan de Rotterdam marathon überhaupt mogelijk zou zijn, vorige week zondag kwam daar ook nog een verkoudheid bij. Ook nog koorts, maar dat bleef gelukkig beperkt tot slechts de maandag.
Behandelingen afgewisseld met massages en infra rood op de gekwetste kuit, brachten uiteindelijk verlichting en zaterdag het besluit om een dag later daadwerkelijk van start te gaan.

Zoals te doen gebruikelijk eerst naar de meet and greet voor het politiebureau, diverse bekenden de hand geschud, succes gewenst om vervolgens richting startvakken te gaan.
Ans, Kitty, Anne, die haar debuut op de marathon zal maken, Erik en Marco, die op het laatste moment een startnummer kon bemachtigen en besloot aan te sluiten. Een mooi groepje waarbij het doel van de dames 4 uur 30 was. Erik zou rustig starten om er na circa 10km vandoor te gaan.


Het kanon hebben we niet gehoord, maar de menigte komt in beweging dus we mogen blijkbaar voor 42 kilometer en 195 op pad voordat we weer op dezelfde plek onder de finish boog door zullen komen.
Ondanks de drukte op het parcours kost het weinig moeite om ons clubje bij elkaar te houden.
De eerste 5 gaan snel voorbij, op 10 kilometer de 2e verzorgingspost, Erik schakelt een tandje bij en verdwijnt uit het zicht.
Ans heeft moeite om haar ademhaling onder controle te krijgen en heeft het dus nog niet echt naar haar zin. Marco neemt Anne en Kitty op sleeptouw terwijl wij het tempo iets laten zakken in hoop dat Ans zich kan herpakken. Het blijft echter een probleem en het tempo is inmiddels al een seconde of 15 per kilometer langzamer als de eerste 10.

Jolanda is regelmatig langs het parcours te vinden om ons aan te moedigen. Vanaf het moment dat Marco er met de 2 dames vandoor ging zijn Ans en ik die ook al heel snel uit het oog verloren. Pim en Yvonne zetten ons bij de verzorgingspost voor Ahoy op de foto voordat wij onze weg vervolgen.
Gefotografeerd door Pim Paparazzi
Door de tijd te nemen, goed te drinken en een gel te nemen hoop ik dat Ans zich herpakt en de weg naar de finish kan hervatten. Het gaat echter eerder slechter als beter en rond 19 kilometer biggelen de tranen over haar wangen en geeft ze aan uit te zullen stappen. Shit! Ans wil dat ik doorloop, maar dat valt mij natuurlijk zwaar en dus probeer ik Jolanda te pakken te krijgen. Ik moet door van Ans en besluit uiteindelijk dan maar door te lopen. Balend voer ik het tempo onbewust op, doorkomst op de halve, 2:17 en 2 kilometer later loop ik achter op de 4:30 groep met pacer Mo aan het roer, erop en erover.

24 Kilometer, daar lopen Kitty en Anne, maar waar is Marco? De dames vertellen dat ze Marco als tempomaker hebben laten gaan en ik ga erachteraan.
Een paar honderd meter verder staan Jaco en Jacq, wat een leuke verrassing om die daar tegen te komen. Net voor de 25 staan Monique, Tiny en Sjan, niet gek dat ik ook hier even een korte stop maak. Hup weer door, maar niet voordat ik weer een paar honderd meter verder Antonie begroet heb. De Erasmusbrug afkomend zie ik Erik voor me lopen, die duikt de eerst dixie onder aan de brug in en dus ben ik ook hem meteen weer kwijt.

De gedachte dat Ans op dit moment in metro zit, zorgt voor een brok in mijn keel, het tempo zit nog steeds goed en dus moet ik deze alleen al voor haar uitlopen. Er is geen verzorgingspost die ik met deze plotselinge warmte oversla, sterker nog, ik neem er alle tijd om goed te drinken en het hoofd koel te houden. Op naar Kralingen.
Het "nare" lusje wordt vlot en zonder problemen genomen en met het passeren van het 35 kilometerpunt ook weer verlaten. De verzorgingspost hier wordt ook weer uitgebreid gebruikt om bij te tanken. Bam....wat nu? Motivatie weg en gewoon geen zin meer, terwijl ik lichamelijk nergens last van heb. Ik loop op een clubgenote af die het zwaar heeft en wandelt. Een stukje wandelen vind ik op dit punt een prima idee en dus loop ik een stuk met haar mee, totdat Bert aansluit en zich over haar ontfermt.
Weer een looppas en gek genoeg ook meteen weer het juiste tempo te pakken, de nodige stukken sinaasappel weggewerkt, een stukje wandelen, een paar korte gesprekjes met toeschouwers en weer hobbelen.

Daar staat Jolanda, zij schreeuwt me toe dat Ans weer/nog loopt en Marco achter mij zit. Huh...helemaal niet in de gaten gehad dat ik die gepasseerd ben. En weer door...
Circa 400 meter voor het 40 kilometerpunt staan clubgenoten Humphrey, Maria, Sylvana, Maria, Marco, Emanta en Liana de lopers aan te moedigen. Wat mij betreft een mooi punt/moment om een praatje te maken, wat te drinken aan te nemen en na een paar minuten toch maar verder te gaan. 40 Kilometer....ik besluit die laatste 2 hardlopend af te leggen en mijn 5e start in Rotterdam tot een goed einde te brengen.

Finishen hier blijft mooi en vandaag is dat ook weer het geval. De eerste die ik spreek is Petra, doel niet gehaald, maar wel een hele nette tijd gerealiseerd.
Mijn medaille in ontvangst genomen, banaantje gegeten en Monique gespot. Richard, Mo en Anne zijn de volgende bekenden die ik in het finishvak tegenkom. Ingehaald door de 4:30 groep was Anne in staat aan te sluiten en zo van de diensten van Mo gebruik te maken. Kitty moest ze helaas achter zich laten, maar ook die wist uiteindelijk toch een pr op de klokken te zetten.

Met Richard en Monique heb ik het al schuifelend richting kleedruimte over het verloop van deze marathon, als Ans belt om te vertellen dat ze op 39 kilometer zit en eraan komt. Monique wacht haar op  terwijl wij naar de kleedruimte lopen.
Mijn kanjer komt minuten later de ruimte inlopen en ik ben zo ongelofelijk trots op haar. Er helemaal doorheen zitten, tijd verliezen, de Garmin inmiddels al gestopt hebben, en dan toch de kracht hebben om weer door te gaan en na 42 kilometer en 195 meter die medaille op te halen.
Gefotografeerd door Bjorn Paree


Gefotografeerd door Bjorn Paree










Douchen, schone kleding aan en de dag onder het genot van een hapje en drankje samen met Jaco, Jacq en Kitty afgesloten.
Op maandag hebben wij, met uitzondering van de gebruikelijke lichte spierpijn gelukkig nergens last van.
Onze gedachten gaan uit naar de lopers, toeschouwers, doden en gewonden ten gevolge van de explosies in Boston.

Reacties

  1. Fijn dat ik met jullie mee mocht!
    Anne

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Gefeliciteerd! Dat is karakter tonen van Ans om weer te beginnen en toch nog uitlopen. Dat is een stevige knuffel waard.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Jullie zijn beiden kanjers!! Gefeliciteerd. Geweldig verslag van een geweldige dag. Volgend jaar doen we het gewoon weer over. Inclusief soep!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Uitlopen geeft toch een kick zelf als het anders loopt dan je denkt. Ans gefeliciteerd en John het leest weer lekker weg jouw verhaal.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ik sluit mij uiteraard aan bij bij Petra... Jullie zijn allebei kanjers!
    Het was een super gezellig weekend, ik heb ervan genoten ;-)

    Na zo'n weekend komen de gebeurtenissen in Boston behoorlijk binnen, het doet zeer om te zien dat mensen elkaar dit aandoen en dat het gebeurd tijdens een sportevenement, doet je realiseren dat ook wij daar hadden kunnen lopen....

    BeantwoordenVerwijderen
  6. @Anne,
    Fijn dat je eerste marathon zo succesvol is verlopen.

    @Tiny,
    Is overgebracht en goed ontvangen ;-)

    @Petra,
    Dank je wel. Volgend jaar beginnen we met de soep en kijken dan verder.

    @Jan,
    Helemaal mee eens Jan. Dank voor je compliment.

    @Kitty,
    Jou trainingen hebben ook zeker hun vruchten afgeworden. Jij bent net zo'n kanjer, de finish gehaald en dat ook nog eens sneller als vorig jaar. Jij loopt marathons! ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  7. mooi verslag van jullie marathon-avontuur. Wat een karakter heeft Ans zegt. Mag je heel trots op zijn. Net als op je eigen prestatie. Toppers!

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Tjonge jonge wat een verhaal en leuk geschreven John. Leuk ook dat er zoveel bekenden onderweg zijn. Diep respect voor Ans. Dat je aangeeft te stoppen en dan toch doorlopen tot de finish. Dat is echt knap.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. En geen last van je kuit? Super! En geweldig van Ans, dat ze toch is doorgegaan, dat is pas karakter tonen! Opgeven kan iedereen, doorgaan als het echt loodzwaar is kunnen alleen de echte kanjers!
    En ja Boston....daar kunnen we kort over zijn: drama!

    BeantwoordenVerwijderen
  10. @Rob, Mettje en Esther,
    Ik ben nog steeds supertrots op Ans en zelf is ze dat natuurlijk ook. Uitlopen geeft toch een speciaal gevoel, de tijd is dan toch van ondergeschikt belang. Een volgende keer wel weer voor een tijd.

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Super zeg. Congrats voor Ans! En ook weer goed gelopen van jou natuurlijk :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Super leuk verslag! Gefliciteerd voor allebei en respect voor Ans! "Pain is temporary, Pride is forever" Dit is niet voor niks gezegg ;)

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Hey John
    Jij hebt jouw marathon dus eigenlijk prima voltooid, in elk geval nergens last van gehad. Da's toch ook prima! En finishen op de Coolsingel, prachtig!
    En wat een kanjer, die Ans. Toch gewoon doorgegaan. Echt karakter!

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Was leuk jullie even te zien voor het politiebureau en voor Ahoy. Super dat Ans toch doorgezet heeft en lekker dat jij geen last had van je blessure.
    Tja en over Boston... Daar val ik stil van. Ik heb er geen woorden voor en was er enorm van onder de indruk. Wij genieten dagen na de marathon nog na en daar...

    BeantwoordenVerwijderen
  15. Wat een fijn verslag John. Het is inderdaad moeilijk om enthousiast te schrijven over een marathon, terwijl in Boston zoiets verschrikkelijks is gebeurd. Ik vind het ook moeilijk om overmorgen aan een massa-event in Antwerpen deel te nemen, ik denk dat ik elke meter aan Boston ga denken. Verschrikkelijk. Maar verschrikkelijk trots ben ik ook op jullie beiden, wat hebben jullie dat knap gedaan in Rotterdam. Knap van jou dat je toch doorliep, hoe moeilijk ook. Knap van Ans om te herpakken. Die medailles zijn dubbel en dik verdiend. Chapeau!

    BeantwoordenVerwijderen
  16. Mooi en boeiend verslag. Vrij makkelijk door jou gelopen als ik het zo lees. Top van Ans. Kwam haar tegen in het finishvak en kon haar gelijk mooi feliciteren

    BeantwoordenVerwijderen
  17. Het was leuk om jullie aan te moedigen. Toch weer een marathon in de benen John ... gefeliciteerd. En het was super gezellig na afloop... gaan we snel nog eens over doen :-).

    BeantwoordenVerwijderen
  18. Het was zo te lezen een bijzondere marathon. Diep respect voor Ans dat zij zich heeft kunnen herpakken en heeft gevochten om toch de marathon uit te lopen.

    BeantwoordenVerwijderen
  19. John en Ans, zoals ik al zei, super super, ik ben trots op jullie. En Ans op karakter uitgelopen, wees trots op je medaille. Mooi verslag John, heerlijk om te lezen. Ik zie je weer op de baan.

    Frits

    BeantwoordenVerwijderen
  20. Wat fijn dat jullie deze marathon samen hebben uitgelopen en dat ik daar nog iets aan heb kunnen bijdragen als pacer. Leuk dat ik je ontmoet heb.
    Groet,
    Mo

    BeantwoordenVerwijderen
  21. Mooi verslag en super van Ans om deze marathon toch te finishen. Dat is voor jou dubbel naast je schoenen lopen;-). Gefeliciteerd met jou een marathon.

    BeantwoordenVerwijderen
  22. na alle marathon-tegenslagen is dit toch weer een opsteker! gefeliciteerd met je Rotjeknor marathon! en Ans natuurlijk ook!

    BeantwoordenVerwijderen
  23. Goed gedaan en super dat je nergens last van had!! Ik ben inmiddels ook 'klaar' voor mijn eerste marathon. Eergisteren mijn 45 km training prima afgerond dus dat geeft goed moed :) Wat is nu jouw volgende doel/plan?

    BeantwoordenVerwijderen
  24. Potverdrie wat een doorzetters! Knap hoor. En jij lekker relaxt gelopen John. En Rotterdam, als ik dit weer lees....ik vind het nog steeds de mooiste van NL. Volgend jaar ben ik er gewoon weer bij!

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten