Voor niks en iets met bruggen

Het is inmiddels 2 weken geleden dat ik de halve marathon in Geldrop liep, dus hier alsnog een verslagje, aangevuld met mijn ervaring tijdens de afgelopen zondag gelopen Bruggenloop in Rotterdam.

Door tijdig in te schrijven waren Ans en ik verzekerd van een startbewijs en kon ik zodoende voor de zesde keer helemaal gratis van dit goed georganiseerde evenement door een prachtige omgeving gaan genieten. Ans vond 15 genoeg, terwijl ik nog getwijfeld heb om toch voor de 30 te gaan. Ik had Rianne zover gekregen deel te nemen en min of meer afgesproken samen te lopen, dus bleef het bij de halve. Petra en Erik kregen op het laatste moment nog een startnummer toegewezen, dus ook zij waren dit jaar weer bij.

Met Marc, Hanée, Ans, Rianne aan het stuur, vertrokken wij op tijd naar het zuiden, waar we gelijktijdig met Erik en Petra het parkeerterrein opdraaiden. Startnummer ophalen, omkleden, tas inleveren, foto, plasje en we mochten op pad. Ons doel voor vandaag was vooral genieten, en dan hardlopend in ieder geval maximaal 1 uur en 55 minuten, daarna mocht het weer zitten dan wel staand. Met z’n vijven weg, maar na een kilometer of 3 lieten Marc en Hanée het tempo wat zakken om iets meer ruimte te krijgen.
Rianne, Petra en ik ging verder en deden best vlak op een tempo dat ons naar 1:55 zou moeten leiden. Foto’s, genieten van de uitzichten, een praatje met andere lopers, dankbaar gebruikmakend van de verzorgingsposten, die deze naam hier ook echt waardig zijn, en ondertussen de kilometers voorbij horen piepen. Na een plasstop moest ik er even flink doorlopen om de dames weer bij te halen. Datzelfde moest ik doen nadat ik een praatje had gemaakt met een wandelaar, die normaal hardloopt en ik bij meerdere evenementen tref. Gas erop en weer bij de dames aansluiten.

		Tisvoorniks_1 Diavoorstelling weergeven Alles downloaden

Her en der waren er wat kilometers onder het beoogde tempo en dus voerde ik het tempo voorzichtig iets op en volgden de dames. Nog even dat vervelende stukje zand en het heuveltje, als ik me niet vergis is dat de Schietberg, en voor je het weet komen we het dorp weer binnenlopen en kan er nog even aangezet worden in de laatste kilometer naar de finish. Doel gehaald!! 1:54:35

Onder die heerlijke douche, ik onderging daarna nog een voetmassage, wat drinken en bijpraten in het wijkgebouw en vervolgens terug naar huis gereden worden. Ook de zesde deelname aan dit evenement is wat mij betreft weer geslaagd en was het genieten van de mooie omgeving én het gezelschap.

De foto’s zijn afkomstig van Jan van den Elshof, Andre Lindhout en Wijnand Hollander.

Bruggetjes
Met name de Erasmus en van Brienenoordbrug zijn in combinatie met het Feyenoord stadion zo’n beetje het symbool voor de Bruggenloop. Nog niet eerder heb ik aan dit evenement deelgenomen, maar doordat Robert niet fit genoeg was om te starten, mocht ik zijn startnummer gebruiken.

Gezien de wedstrijdplanning had ik geen (snelle) tijd voor ogen, lekker lopen, genieten en wellicht nog wat bekenden tegenkomen of een ander bijstaan. Maaike werd die ander. Zij had in Nijmegen voor het eerst 15 kilometer hardgelopen en daar 1 uur en 34 voor nodig gehad. In Rotterdam moesten daar wat minuten vanaf en zo was de afspraak gemaakt om samen binnen 1 uur en 30 minuten weer terug bij het stadion te zijn. Er mocht gepiept worden, maar er is mij op het hart gedrukt hier niet al teveel aandacht aan te besteden en zoveel mogelijk te pushen. Die 1:34 moest verbeterd worden en bij voorkeur met minimaal 4 minuten.
Bij het wedstrijdsecretariaat mocht ik een sticker ophalen om zodoende in hetzelfde startvak plaats te mogen nemen.
Op weg naar de kleedruimte komen we de stand van Kika waar mister Rotterdam/Kika vanzelfsprekend aanwezig is. Het is weer even geleden dat ik Ton tegen ben gekomen, dus dit is een leuk weerzien. Ook Hans, Ruben en Cor liep ik nog tegen het lijf evenals John van B. een collega haas tijdens de halve marathon in Eindhoven.

Rustig starten en gecontroleerd blijven lopen zonder overmoedig te worden en vervolgens dik in te leveren op weg naar de streep. Dat rustig starten was geen probleem vanwege de drukte en onderweg zou het tempo nog vaker inzakken omdat er even geen doorkomen aan was. Leuk dat ik ineens op links mijn naam hoor, loopt Wendy daar, leuk dat je elkaar dan ondanks de drukte toch nog tegenkomt. Ze loopt een stukje met ons mee, praten wat, over hardlopen natuurlijk, en zij vervolgd haar weg. Ondertussen blijft het regenen, is het fris en wordt het donker. Maaike volgt prima, af en toe een piepje, maar ik hou me voor dat die van mijn Garmin afkomstig is  
De 10 wordt netjes binnen het uur afgelegd. Maaike heeft het wat zwaarder als we de van Brienenoordbrug oplopen, maar ik push en motiveer haar om het tempo niet te laten zakken, nog even en dan mogen we naar beneden rollen, kun je herstellen en komt de finish in zicht. Vanaf 11 kilometer gaan we versnellen, regelmatig wat piepjes, en nu weet ik zeker dat die niet van mijn Garmin afkomstig zijn maar ik negeer ze en kijk regelmatig achterom zodat ik zeker weet dat er gevolgd wordt. Met de finishboog in zicht weet mijn volgster er nog een eindsprint uit te persen om vervolgens vol in de ankers te moeten vanwege een plotseling opdoemde file, wat zeg ik, stilstaande (hard)lopers En dat nog voordat we de matten van de tijdregistratie gepasseerd zijn. Grrrrrr……..hier worden wellicht kostbare seconden verspeeld. En dan kunnen we eindelijk op Stop drukken en vaststellen dat volgens onze eigen meting het doel gehaald is.

Schuifelend naar de welverdiende medaille, AA-sportdrank en uiteindelijk, inmiddels behoorlijk afgekoeld, het vak uit en terug naar de kleedruimte voor droge en warme kleding. Maaike realiseert zich dat het gelukt is en wordt daar helemaal heppie van. En dan kan ik natuurlijk allemaal tevreden zijn.
Ondanks de drukte, kou, regen, en file voor de finish, heb ik genoten. En eigenlijk alleen vanwege het slagen van Maaike’s missie.

Superleuk dat Sierd en Wendy ons na afloop nog even op hebben gewacht voor een knuffel. En worden wat plannen, ten aanzien van deelname aan evenementen uitgewisseld, en vervolgens is het een kwestie van de warmte in onze vierwieler opzoeken en op weg naar huis. De dag komt zoals ie begonnen was ten einde, nat en koud, maar wel met tevreden gezichten.