Science and Magic

Gistermiddag gingen Wendy, Ritchie, Marek en ik om 12:15 uur van start bij de Utrecht Science Park Marathon. Na 3 jaar afwezigheid is de Utrecht marathon weer terug op de kalender en in handen van Twenty Knots.

 

Voordat je fit and ready aan de start van een marathon kunt staan gaat er nogal wat werk, lees training, aan vooraf. Voor de meeste onder ons met wat loopervaring is dat over het algemeen goed te doen binnen 12-16 weken.

Als je 776 dagen voor de start van de marathon flinke lichamelijke beschadiging oploopt en het nog maar de vraag is of je überhaupt ooit nog eens zal kunnen lopen, is dat een heel ander verhaal.

Dit verslag zou veel te lang worden om daar alles over te vertellen, maar een bezoek aan Wendy’s blog én de site van de marathon Utrecht, is zeer zeker de moeite waard.

De reden dat wij (Ritchie, Marek en ik) met Wendy meeliepen is bijzonder en ook hier is meer over te lezen in haar verslagen.

Anyway, met z’n vieren stonden wij gistermiddag, in oranje shirts in het elite vak, werd Wendy minuten voor de start geïnterviewd om vervolgens het 42 kilometerlange avontuur aan te gaan.

Voor de één een training op weg naar de 120 van Texel (Ritchie), de ander op weg naar een 100 mijl wedstrijd, Wendy als een must run 2e marathon en voor mij de twintigste marathon die ik hoop uit te lopen.

 

Rustig van start, geen gekke dingen doen, de snelle marathon en halve marathonlopers, die gelijktijdig van start gingen, lekker aan ons voorbij laten gaan. Dit is Utrecht dus wat het parcours betreft zero verrassingen voor mij. De kilometers gaan voorbij en Wendy loopt onverstoorbaar door en worden in een vlak tempo afgelegd.

De eerste ronde, deze marathon bestond namelijk uit 2 rondjes, verliep probleemloos onder support van redelijk wat publiek. Nabij de finish mochten de halve marathon lopers linksaf, kregen wij een lusje voorgeschoteld alvorens voor de 2e keer hetzelfde rondje nog een keer af te leggen.

Vanzelfsprekend vele malen rustiger op het parcours als tijdens het eerste rondje. Alleen lopend lijkt me dat echt een verschrikking, helemaal als je er even doorheen zit, maar wij liepen nog steeds relaxed met z’n vieren.

 

Af en toe kom je op plekken waar weer wat enthousiast publiek staat, wij de aanmoedigingen in ontvangst namen en gestaag onze weg vervolgden. Wendy blijft stoïcijns de kilometers afraffelen en gaat nog fantastisch goed op weg naar de finish van haar 2e (Utrecht)marathon.

Op de Koningsweg, het 30 kilometerpunt, klokt Marek exact 3:00 uur, terwijl mijn Garmin 3:01 aangeeft. Lekker belangrijk, we lopen nog steeds mooi vlak en het is nu een kwestie van aftellen. 31, 32, 33, 34, 35, 36, Bunnik en inmiddels weer op de weg terug naar het Science park.

Het 2e rondje was er 1 van lopers in het vizier krijgen, passeren, motiveren om door te gaan en/of aan te haken, ondertussen stampt Wendy door, dan weer met Marek, Ritchie of mij aan haar zijde.

		@UtrMarathon_1 Diavoorstelling weergeven Alles downloaden

Gaaf om van dichtbij mee te maken hoe zij geconcentreerd in de zone zit, ehhhh….loopt en met een lach op onze duimen omhoog reageert, ten teken dat het nog steeds goed gaat en het tempo vol te houden is én blijft.

Het Science park komt in zicht, nog 4, 3, 2, we gaan de finish halen, nog wat zeer enthousiaste aanmoedigingen, Ruben die de laatste kilometer aansluit, Ans met de iPhone in de aanslag, de zoontjes van Wendy die meelopen, applaus, de finish, ontlading, de medailles die we door de organisator omgehangen krijgen en vanzelfsprekend een afsluitend interview met Wendy.

		@UtrMarathon_2 Diavoorstelling weergeven Alles downloaden

Gefilmd met de GoPro Hero3

 

It was Magic @ the Science park.