De Two Oceans Marathon in Zuid-Afrika (deel 2)

Dit deel zal uitsluitend betrekking hebben op mijn belevenissen tijdens de ultra marathon op zaterdag 26 maart j.l.
Op vrijdagmiddag hadden Ans, Geoff, Matt en ik een bezoek gebracht aan Robbeneiland waarna wij later dan verwacht weer voet aan wal zetten en er ook nog wat gegeten moest worden. Geoff wilde zich nog even goed volproppen ;-)
Uiteindelijk lagen wij later dan gepland op bed met de wekker ingesteld op 3:00 uur, aangezien de afspraak was om tegen vieren te vertrekken naar het UCT.
Het was kort, maar ik heb prima geslapen, meteen uit bed bij het afgaan van de wekker, douchen, aankleden, spullen mee en aan het ontbijt waar Geoff en Hermien ook snel aansloten. Om vier uur stond onze collega runner uit Durban binnen en bood ons aan om met hem mee te rijden naar de universiteit van Kaapstad.

Ondanks de enorme toestroom van deelnemers en supporters, bereikten we vrij snel het parkeergebied van de universiteit en was het via het finishgebied slechts 1,5-2 km lopen naar de Main road in Newlands alwaar de start van zowel de ultra als de halve marathon plaats zal vinden.
De startvakken voor de halve marathonlopers bevinden zich een paar honderd meter voor die van de ultra marathon, wat betekent dat ik Ans en Hermien veel plezier wens voordat zij op weg gaan naar het voor hen bestemde startvak.

Na het inleveren van mijn tas en een halfuur in de rij heb gestaan voor de dixies is het geen probleem om het startvak C in te duiken en daar ontspannen wat gesprekken met collega hardlopers aan te knopen. Het miezert lichtjes, dus de meegebrachte poncho en het extra shirt met lange mouwen komen heel goed van pas. De GoPro is in gereedheid gebracht, ik drink en eet nog wat, laat me het een en ander vertellen door de vele ervaren lopers om me heen.
Met ervaren bedoel ik dan heren en dames die al 10, 11, 12 of meerdere malen de Two Oceans ultra marathon tot een goed einde hebben weten te brengen. Vaak is het daar niet bij gebleven en hebben zij ook al meerdere malen deelgenomen aan de Comrades in Durban. Grappig dat iedereen dan ook vraagt of ik die nog van plan ben te gaan doen.
Dit is zo gaaf, iedereen waar ik een gesprek mee aanknoop, of andersom, is bezig met tijden, maar vooral met het halen van de finish en het plezier. Sta ik toch mooi ff tussen de juiste groep ;-)
Feit dat ik met mijn GoPro ga lopen vinden ze dan ook gaaf, dat in combinatie met de antwoorden op hun vragen, maakt dat ze van mening zijn dat ik de juiste instelling heb voor deze race, zeker gezien het feit dat het mijn eerste deelname is.

Een puntje om rekening mee te houden is het feit dat hier guntime (start/brutotijden) gehanteerd worden. Zodra het startschot klinkt is het dus een kwestie van je horloge starten en niet wachten tot je mat overloopt. Laatste tip die ik krijg is, spaar wat energie voor het 2e deel. Tot 28 km is het namelijk "vlak", voor Zuid-Afrikaanse begrippen dan.
Het is 6:30 uur, de halve marathonlopers zijn inmiddels een halfuur onderweg, en wij inmiddels ook.
Het kost slecht 3 minuten en 45 seconden voor ik de tijdregistratie passeer. Valt dus niets tegen.
Kaapstad ontwaakt, het is inmiddels weer droog en het wordt al licht terwijl de weg volledig door hardlopers in bezit genomen lijkt te zijn. En ik, ik ben erbij en ben 1 van die 11.000 die vandaag een poging zullen doen na 56 km gezond aan de finish te komen. Ik heb mezelf ten doel gesteld dit niet alleen binnen de 7 uur te doen, zodat ik een medaille in ontvangst kan nemen, maar vooral heel erg te genieten van alles dat me te wachten staat. 
Ik ben er ook op voorbereid dat het zo af en toe waarschijnlijk ook nog wel pijn gaat doen, maar dat is voor later zorg.

Het is al vrij snel nadat we daadwerkelijk van start zijn, dat er vrijwel zonder opstopping veroorzaakt door het grote aantal deelnemers, doorgelopen kan worden en ik een lekkere cadans te pakken heb. Echter wel een cadans waarbij het tempo goed aanvoelt, logisch zo in het begin, maar dat ik eigenlijk net iets te hoog vind. Ik doe mijn best om het iets te drukken, maar blijf zo rond 5'40" hangen. 
Na een kleine 14 kilometer sluit ik bij een groep aan dat een veel rustiger pace aanhoudt, zo spaar ik energie, is het nog gezellig ook en vliegen de kilometers ongemerkt voorbij.

Dit is heel relaxt hardlopen, ja het tempo ligt laag evenals de hartslag, temperatuur is aangenaam, ik zweet vanwege de luchtvochtigheid, maar heb genoeg gelegenheid om het vochtgehalte op peil te houden. De organisatie heeft voor ruim voldoende verzorgingsposten gezorgd, iedere 2-3 km staat er wel een post waar gebruik van gemaakt kan worden. Tot in de puntjes verzorgd, voldoende vrijwilligers, zelfs toeschouwers die helpen om de lopers van plastic zakjes gevuld met water of sportdrank te voorzien. 

De organisatie wil het milieu zo min mogelijk belasten en gaat voor 100% groen en recyclen. Er staan op 200-250 meter na de verzorgingspost grote dozen waar de lopers geacht worden hun geleegde plastic zakje in te deponeren, daarnaast lopen meerdere vrijwilligers constant datgene wat niet in de daarvoor bestemde dozen terecht is gekomen, op te ruimen, waardoor er ondanks het enorme aantal dat voor ons al voorbij gekomen toch maar heel weinig afval op en naast de weg ligt. Chapeau!! 

Leuk detail is dat lopend in het groepje een paar Nederlanders spot die ik tijdens de Two Rivers marathon heb ontmoet. Zij besluiten niet in dit groepje te blijven en gaan er weer als een haas vandoor. Toch bijzonder dat je elkaar daar toch nog tegenkomt. 
Het halve marathonpunt zijn we inmiddels gepasseerd en gaan op weg naar de Garmin boog die halverwege staat en daarmee meteen ook het punt van waar er toch wat serieuzer, voor mij althans wel, "geklommen" moet worden richting Chapman's Peak.

We zijn een kleine 3 uur onderweg en een punt waar ik echt een beetje angstig voor ben geworden zijn de kattenogen op de weg. Die lijken hier wel op horden die zo voor je neus op kunnen duiken. Tot nu toe ben ik er 3, 4 of 5 maal mee in aanraking gekomen, kon ik me iedere keer nog maar net staande houden waar ik anderen keihard onderuit zag gaan en ik het gevoel heb dat het mij de volgende dag minimaal 2 blauwe tenen op zal gaan leveren. De vermoeidheid zal vanaf dit punt zeker ook nog een woordje mee gaan spreken, dus besluit ik zoveel mogelijk in het midden van de rijbaan te blijven lopen om die kattenogen te ontlopen.

Als de klimmetjes wat steiler en dus zwaarder worden, sommeert de tempomaker van de groep ons tot rust, wandelend/stevig doorstappen naar boven en vervolgens weer hardlopen naar beneden.
De strategie die ik me sowieso voorgenomen had, "walk up and run down". Die zelfde tempomaker en zijn maten zingen er bijna de hele weg bij en met zijn tamboerijn geeft hij het ritme aan. Mooi om dan even goed te luisteren en vast te stellen dat ook de voetstappen in dat ritme meegaan.
Dat de kilometertijden nu oplopen was te verwachten, dus geen reden tot paniek.
Op mijn Garmin heb ik een widget geïnstalleerd die de verwachte eindtijd laat zien op basis van de voorgaande kilometers. Gaf die widget voordat ik in de groep zat nog 5:30 - 5:45 aan, inmiddels is die al flink opgelopen en op een bepaald moment geeft ie 6:30 aan. Toen begon ik me klaar te maken om het groepje te verlaten, me realiserend dat er echt nog wel een paar nare klimmetjes komen die tijd zullen kosten. Nog voor we Chapman's Peak bereiken verlaat ik de groep midden in de klim.

Het topje bereikt en uitzicht om een lange afdaling, YES!! De eerstvolgende verzorgingspost staat vlak na de top opgesteld, dus ook hier weer ff bijtanken en ook hier kom ik weer een bekende tegen. Casper met wie ik ook weer tijdens de Two Rivers marathon een flink aantal kilometers mee samengelopen heb, heeft het zwaar na een slechte nacht. We lopen een stuk samen, maar hij moet me laten gaan. 

Ik dender hier letterlijk naar beneden en ondanks de inmiddels bijna 40 afgelegde kilometers heb ik geen moeite met hardlopen, zie af en toe 5' op mijn horloge staan en geniet ondertussen van de uitzichten.
Ik ga lekker op weg naar het marathonpunt! 
Het moge duidelijk zijn dat dit punt aangegeven wordt en voor velen een magisch punt zal zijn. Even een foto van het bord en mijn horloge ;-)

Uitgaand van een eindtijd die sowieso binnen de 7 uur moet zijn, geeft het voldoende vertrouwen voor de laatste 14 km, maar we zijn er nog niet natuurlijk. Die nare klimmetjes zijn er nog altijd. Op dit punt bedenk ik me overigens dat ik nergens een dip heb gehad, na het wandelen keer op keer zonder problemen mijn ritme zo weer te pakken had en de hele weg met een grote glimlach liep.
Zo tof dat toeschouwers na mijn bedankje voor hun support, roepen "Thank you for your smile", Super!!

Wat overigens regelmatig naar boven kwam was het feit dat ik daar gewoon als deelnemer meeliep. Ontelbare filmpjes op YouTube bekeken, vorig jaar zelfs de hele race op internet gevolgd en als je daar dan opeens zelf onderdeel van bent, zorgde meerdere keren voor een brok in mijn keel en toch ook wel een traantje dat weggepinkt moest worden.
Any way, laat ik een lang verhaal niet nog langer maken ;-) Ik voel me opmerkelijk fit, film regelmatig stukjes, maak van de meeste verzorgingsposten gebruik, pak zelfs een wit broodje pindakaas op 47 km aan dat door een supporter wordt aangeboden, bel Ans om haar te laten weten dat ik de 50 km nader en er dus aankom. Zij staat in de drukte bij de finish en heeft de telefoon niet gehoord en moet dus op de tracking app vertrouwen.


Hoogteprofiel volgens mijn Garmin
Ans heeft haar halve marathon er al ruimschoots opzitten, is gedoucht en staat mij al geruime tijd op te wachten. Het parcours van de halve bevat weliswaar minder hoogtemeters, maar is toch ook zeker geen eitje. Ik ben trots op Ans, want ze heeft het toch ook maar weer mooi gedaan en op dat moment heeft zij de medaille al binnen en heb ik nog 6 km te gaan om hem ook omgehangen te krijgen.

Het is inmiddels middag en dat betekent dat de temperatuur al wat opgelopen is, maar tegelijkertijd staat er op sommige stukken een aardige wind die bijna fris aanvoelt.
De laatste kilometers dienen zich nu echt aan, op minder dan 2 kilometer van de finish zit nog een klein bultje waar ik een stukje wandel, simpelweg omdat ik van 7'56" in kilometer 51 naar achtereenvolgens 5'35", 5'21" en 5'25" in de volgende 3 kilometers ben gegaan en daarmee de tank even leeg had. Uiteindelijk, gedragen door het publiek, de wetenschap dat die medaille me gewoon niet meer kon ontglippen, de emotie, verzin het maar, vloog ik de laatste kilometer in 5'36" over de finish.
Ondanks de vele bovenstaande woorden, kan ik mijn gevoel op dat moment bijna niet beschrijven, maar ik kan jullie toevertrouwen dat ik zo ontzettend happy was en die medaille met trots in ontvangst heb laten omhangen gevolgd door het drinken van een Coca-Cola ;-)

Ik hoop dat jullie ook van deel 2 een beetje hebben kunnen genieten, dat ik een beeld heb kunnen geven van de beleving, het avontuur en de uitkomst van mijn deelname aan de Two Oceans ultra marathon.
De foto's en video zorgen er hopelijk voor dat er wat meer verband in het verhaal komt.

Een reactie stel ik zeer op prijs en heb je vragen, stel ze gerust. Bedankt voor je interesse.

Ik heb nog een afsluitend deel voor jullie in petto ;-)

Reacties

  1. Wat een mooi verhaal van een geweldig mooie en zware ervaring. Je mag zeker trots op je vrouw zijn en wij op jou! Zeker met al die zware klimmen en luchtvochtigheid! Wel fijn dat ze het goed organiseren en veel water posten had en nog milieu bewust ook! Top! Mooie uitzicht. Lijkt mij geweldig! Ps wat zijn die kattenogen? Echt katten op de weg? Anywhay om nooit te vergeten! Die heb je jullie. . Mooi in de pocket! !

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank je wel Esther.
      Kattenogen zijn zgn wegdekreflectoren. https://nl.wikipedia.org/wiki/Kattenoog_(reflector)

      Verwijderen
  2. Chapeau en een hele diepe buiging!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Wat een geweldige ervaring John! en mooi ge-/beschreven. Jullie mogen ontzettend trots zijn op elkaar en op jezelf. Toppers! groetjes, Tallina

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Net als deel 1 weer een leuk verhaal! Het lijkt me een super ervaring. Wel zwaar!

    Filmpje ook even gekeken, de start en finish zijn best episch te noemen, zo met al die mensen en muziek! Leuk!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank je wel Paul. Een top ervaring! Zeker geen eitje, maar de inspanning meer dan waard.

      Verwijderen
  5. Hallo John. Ik heb er met veel bewondering naar gekeken en zelfs ook aan het einde een traan in de ogen. Gefeliciteerd met deze fantastische presentatie.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Wat een prestatie zeg! Ongelooflijk mooi verslag! Een droom is uitgekomen en dat is in de ontroering op je gezicht te zien, schitterend!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Thanks Pascal. Dit is/was precies zoals ik het heb ervaren. Gewoon fantastisch!

      Verwijderen
  7. Hoi John,

    Ergens op FB had ik gezien dat je deze marathon hebt gedaan en toen ben ik maar eens gaan zoeken naar je blog, want dat was ik even kwijt. Wat een belevenis, mooi verslag en super prestatie. En ondertussen ook nog Düsseldorf gedaan in een prima tijd. Dat is nog eens andere koek dan 010. Tot ziens ergens en groetjes,

    Dorothé

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Jeetje John, vol bewondering heb ik naar jou filmpje gekeken, echt respect hoor, ik vind je een enorme kanjer���� wat een prestatie zeg, en zo en zo alles wat jij al gelopen hebt in al die jaren. Wauw�� Groetjes Renate (korfje1973)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Bedankt voor lieve woorden Renate.Ik doe zoveel mogelijk wat ik leuk vind, geniet daarvan en deel het met degene die het interessant vinden. En natuurlijk was dit er één waar ik heel graag aan mee wilde doen. Heb jij genoeg inspiratie opgedaan om er zelf volgend jaar aan de start te staan? ;-)

      Verwijderen

Een reactie posten