Bereloop, beregoed en beregezellig

Op het moment dat ik dit schrijf is het 7:30 uur een dag na de marathon van Terschelling, de Berenloop. Eigenlijk weet ik niet goed waar te beginnen, dus gewoon maar achter het mini toetsenbord gekropen en maar zien wat er op het minischerm verschijnt.
Nadat de inschrijving (een paar weken na mijn pr op de R’dam marathon) een feit was werd ook een verblijfplaats op Terschelling geboekt, nadat bepaald was er een weekend op het eiland dat ik nog niet eerder ben geweest van te maken. Een appartementje van Tjermelân in Oosterend werd onze verblijfplaats.
Zaterdagmiddag was het nog even flink doorstappen om de snelle boot te halen en rond 13:15 uur voet aan wal te zetten. Een rondje door de dorpskern, wat inkopen doen, langs de Saucony stand om even kennis te maken met Hero, natuurlijk Haraldino tegen het lijf te lopen, Jacomina en Marcel op de fiets en vervolgens met de bus naar ons verblijf.
Op de weg terug naar West-Terschelling om een hapje te eten en aansluitend de meet and greet met een aantal bekende webloggers heb ik contact met Ronald die onderweg naar Terschelling blijkt te zijn, huh!! Hoe en wat kunnen jullie op zijn blog lezen. Gezellig dat hij op het laatste moment ook nog acte de presence komt geven, behalve het feit dat hij voor de halve marathon komt. Ans en ik wachten Ronald in de haven op en het lukt om hem over te halen de hele marathon met mij mee te lopen. Ook het hoe en wat hierover lees je op zijn blog.

In de week voorafgaand op de marathon heb ik contact met Martine gehad die de Berenloop als lange duurloop wilde afleggen. Ook al is haar duurloop mijn wedstrijdtempo werd afgesproken samen met Ingrid, op het laatste moment Ronald deze marathon af te leggen.
Op zaterdagavond dineerden Ans en ik in restaurant Zeezicht, waar nog precies 1 tafel beschikbaar was, alvorens naar brasserie de Brandaris te lopen voor de meet and greet met Ingrid, Martine, John, Kees en Claudia met de kids en echtgenoot.
Ondanks de gezelligheid taaien Ans en ik om 21:30 uur af om de bus terug te pakken en ons bed in te duiken.
Afgesproken elkaar zondag om 12:00 uur bij de Brandaris te ontmoeten voor een groepsfoto’s die John zal komen maken.
Zoek de verschillen in de onderstaande foto’s  

		Groepsfoto Berenloop Diavoorstelling weergeven Alles downloaden

Ondanks aaneensluitende blessures en het niet deelnemen aan de halve marathon is hij samen met zijn echtgenote naar Terschelling gekomen met de camera in de aanslag en even bij te komen na een drukke werkweek. Erg leuk je weer gezien en gesproken te hebben John.
Inmiddels is het gebied rond de Brandaris behoorlijk volgestroomd met lopers en supporters en de ene na de andere bekende weblogger en clubgenoot die aan de start zullen verschijnen.

De start van de halve is een gezellige en vooral drukke happening, maar zorgt tegelijkertijd voor ruimte in en om het startgebied, aangezien het aantal marathonlopers ruim onder de 1000 is gebleven. Met z’n allen het startvak in en wachten op het startschot dat om 12:35 uur wordt gegeven. Jeffrey, Martine, Ingrid, Ronald Wouter en ik gaan rustig weg voor een onze 42 kilometer. Eerst door de dorpskern en vervolgens langs de haven richting het oosten. Ans staat ons na 2 kilometer al op te wachten voor de eerste foto’s.

Het weer is echt super, zonnetje, weinig wind en de temperatuur rond de 10-11 graden. Perfect loopweer dus.
Het zal jullie niet verbazen dat de geplande 6” overschreden wordt, met kilometers van 5:31, 37, 51, 38 gaat het sneller, maar niet te snel om daar last van te hebben. De snelheid vind ik in dit stadium van ondergeschikt belang maar de hartslag des te meer, en die is prima. De kilometers vliegen voorbij en de groep is inmiddels al aardig uitgedijd tot een man/vrouw of 20. Mooi zo, dan kan ik regelmatig wegduiken achter de schouders van de lopers voor mij.

Op 15 kilometer moet ik ff een plaspauze inlassen alvorens ik alweer mijn 3e bidon door Ans aangereikt krijg. Samen met Ronald wordt het gat met onze groep in een 2-tal snelle kilometers dichtgelopen. Hier duiken wij zo langzamerhand de duinen in. De zon laat zich van zijn beste kant zien, de wind hebben wij nu iets van opzij en in de rug, dus gaat de gevoelstemperatuur wat omhoog. Er wordt genoten van de omgeving en de gezelligheid in de groep, waaruit inmiddels de eerste lopers al verdwenen zijn.

Ingrid en Martine houden het tempo mooi vlak en Ronald wijkt niet van mijn zijde en neemt zijn haaswerk dan ook erg serieus met een uitspatting hier en daar, twitterend de rest van de wereld om de hoogte houdend van het verloop. Erg leuk om jullie reacties hierop van hem te horen te krijgen. We liggen af en toe in een deuk en na het halve marathonpunt in 2 uur (klok van de organisatie) gepasseerd te hebben stevenen wij nog met een behoorlijk groepje op de 30 af. Helaas zijn we Wouter inmiddels kwijtgeraakt en komt het laatste stuk en het eerste stuk strand in zicht.

Ik krijg een gevoel van opkomende krampen in de rechterhamstring en geef aan even het tempo te laten zakken. Bij het zien van de klim richting het strand besluit ik deze wandelend af te leggen. Kan de hartslag weer omlaag en de hamstring weer wat tot rust komen. We hebben het inmiddels over km 34. Het strand ziet er geweldig uit, is vlak en behoorlijk hard. Dit weerhoud mij er echter niet van wederom een wandelpauze in te lassen. De hamstring en de bovenbenen voelen wat vermoeid aan.
Op de plek waar wij het strand weer verlaten staan Ans en John foto’s te maken en krijg ik weer wat drank aangereikt. Even een praatje met beiden en weer door. Bij de drankpost staat Ronald mij op te wachten om samen richting de finish door het bos te gaan. Tot kilometer 40 gaat het op en af, komen we een dame tegen die door haar fietsende dochter begeleid wordt en een muziekje opzet om wat leven in de brouwerij te brengen. Ik was niet zo helder om haar naam te vragen voor een vermelding op dit blog. Onderweg heeft zij ons samen met haar moeder gefotografeerd en beloofd een mailtje te sturen, dus kom maar op onbekende dame.

De drankpost op 40 kilometer, de laatste.
Hier neem ik de tijd om wat cola, water en een stuk sinasappel te nuttigen. Ronald laat ons door een dame van de verzorgen vereeuwigen en met de klok al op 4:06 moeten de laatste kilometers weer een beetje tempo gemaakt worden om ervoor te zorgen dat Ronald de boot niet mist.
De laatste 2 kilometer wordt je echt door het publiek gedragen en de aankomst op de rode loper en groot scherm boven de finish lijken een eeuwigheid (een prettige overigens) te duren. Wat een enthousiast publiek dat allemaal je naam scandeert en je vooruit lijkt te duwen. En dan is het van het één op andere moment voorbij. De finish na 4:18. Geen wereldtijd, maar dat was ook helemaal niet het plan.

Tot het moment dat ik in het startvak stond vertelde ik Ronald en Martine nog dat ik nog steeds niet het gevoel had een marathon te gaan lopen. Vanaf 34 en aan de finish realiseerde ik me terdege dat dit een marathon was. Mijn derde en de 2e dit jaar.

In de aanloop naar Texel heb ik hier een zeer goed gevoel aan overgehouden, maar er is nog wel behoorlijk wat werk aan de winkel voordat de 60 aangevangen en tot een goed einde gebracht kan worden.

CEP
Ook tijdens deze lange duurloop heb ik gebruik gemaakt van de CEP sport compressiekousen. Geen afknelling of enig ander ongemak, maar ik heb er alleen maar profijt van gehad. De doorbloeding is goed voor elkaar. Waar ik anders nog wel eens last van tintelende tenen/voeten heb, zonder te strak aangetrokken veters, is dat nu helemaal niet het geval en is het herstel zeer voorspoedig verlopen.

De Berenloop is Beregaaf, het was Beregezellig en ik ben Beretrots dat ik deze aan het rijtje toe kan voegen.

De foto’s die Ans gemaakt heeft staan hier, en die van Ronald staan in zijn Flickr album.

Tot slot wil ik iedereen bedanken voor zijn/haar support. Ans, Ronald, Martine en Ingrid in het bijzonder.