Gegokt en verloren

marathon-enschedeOm de trainingsarbeid die verricht is om in Rotterdam minimaal een pr te lopen op de marathon niet helemaal verloren te laten gaan, heb ik gegokt op Enschede.
De afgelopen week rustig aan gedaan ook al had ik nog helemaal niet besloten dit weekend weer van start te gaan op de klassieke afstand. Dinsdag een relaxt rondje van een kilometer of 9, woensdag uitsluitend in en uitgelopen met de groep waar ik de training voor verzorgde, vrijdagochtend vroeg op pad voor een tempoduurloop(je) met daarin 4*1000 in marathontempo. Dit allemaal met de voorzichtige gedachte van stel je voor dat ik me fit genoeg voel om zondag te starten.

Met mijn begeleidster van vorige week had ik een loopdate staan voor een rustig duurloopje op zaterdagochtend. Waarom niet? Ik was bijna zover dat ik géén marathon zou gaan lopen dit weekend. Maar om niets te riskeren hebben we er een heel relaxt duoloopje van 12 kilometer van gemaakt.

Met Jeffrey heb ik de afgelopen dagen meerdere keren contact gehad over wel of niet starten in Enschede, alternatieven op korte termijn en het gevoel. Frank informeerde of ik van plan was richting Enschede te gaan en mogelijk te carpoolen.

Op zaterdagmiddag besloot ik te gokken. Jeffrey en Frank op de hoogte gebracht en de carpoolafspraak definitief gemaakt. Tas gepakt en op tijd naar bed, aangezien we op 7:30 uur op weg zullen gaan.

Frank staat zo scherp als hij zijn kilometers afgelegd klokslag 7:30 uur aan de deur op een paar minuten door Jeffrey gevolgd. Tassen in de auto en gaan, het is tenslotte bijna 150 km rijden en zowel Jeffrey als ik moeten de inschrijving nog regelen. Goed 1,5 uur later lopen wij het Saxion binnen waar na betaling blijkt dat de startnummers voor de hele op zijn. Huh? Geen probleem, de organisatie heeft wat alternatieve nummers inclusief tijdregistratie. Klasse!

Frank begeeft zich naar zijn gereserveerde kleed/doucheruimte terwijl wij naar de van Heekgarage lopen alwaar een deel afgeschermd is en zelfs van douches voorzien. De dixie bezoeken en dan het startvak in.
Het plan: Jeffrey gaat de eerste ronde mee op c.a. 5 min/km, hij heeft tenslotte 2 weken geleden ook al een marathon gelopen en een pr neergezet.
Die eerste 21,1 willen we met de 3:30 hazen mee, waarna Jeffrey uitstapt en ik zal proberen iets te versnellen.
De tijd: tot een sub 3:20, het doel voor Rotterdam, acht ik mezelf nu niet in staat, dus treed plan B in werking, in ieder geval een pr, oftewel sub 3:28.

De hazen hebben de eerste kilometers wat moeite om de beoogde 5 min/km te realiseren en daarnaast zitten wij niet lekker in het groepje, dus besluiten wij iets voor de groep uit te lopen. Wij gaan op zoek naar 4:50/km, lopen lekker, sluiten af en toe bij een groepje aan en schommelen wat tussen 4:45 – 4:54/km, 10 km in 48 minuten en een beetje. Het weer werkt mee, het publiek is fantastisch en de drank/verzorgingspost perfect gepositioneerd en bevoorraad. Niets dan lof.

Tussen 16-17 km wordt het wat zwaarder voor Jeffrey en geeft hij aan dit tempo niet tot het moment van gepland uitstappen vol te kunnen houden. Wij nemen afscheid voor nu en ik ga alleen verder met af en toe de mogelijkheid bij een groepje van 2,3 of 4 man/vrouw aan te sluiten. Het halve marathon punt passeer ik in 1:41, prima tijd, het 25 km punt passeer ik net boven de 2 uur en neem bij de eerstvolgende 2 posten net iets meer tijd om mijn gelletje in te nemen cq wat sportdrank en een stukje banaan te pakken. Het begint echter wel een beetje te kraken, lees, ik voel kramp opkomen, moet op zoek naar een boom en kom niet meer in het ritme. Desondanks wordt het 30 km punt in 2:27 gepasseerd, 1 minuut sneller als op Terschelling waar ik de 3:28 op de klok zette.

En dan begint de ellende, de kramp neemt iets serieuzere vormen aan waardoor ik een aantal keren genoodzaakt ben te dribbelen, wandelen of rekken. Een loper voor mij heeft het nog zwaarder en kan helemaal niet meer vooruit. Ik weet hoe het is dus stop ik en lukt het hem door voorzichtig te masseren weer aan het lopen te krijgen. Mijn verkrampte benen krijgen weer wat lucht en even lijkt het erop dat ik zelf ook weer verder kan. Inmiddels is het gemiddelde tempo gedaald naar 4:50/km, nog steeds genoeg voor een pr, maar vanaf circa 31 km slaat het noodlot toe, de kramp wordt heftiger, dribbelen is er niet meer bij, het wordt wandelen. Ik breng Jeffrey en Ans telefonisch op de hoogte van mijn situatie en besluit uiteindelijk tussen 32-33 km te stoppen. De kramp gaat niet over en door het getreuzel zit ik nog maar net op schema voor een evenaring van mijn pr, MITS ik vanaf dat punt weer vol door had kunnen gaan.

Ik weet dat ik verloren heb en geef me gewonnen. Ik spreek ik paar jongeren aan die pa en ma staan op te wachten met drank en gels, en vraag of ze mij naar de finish willen brengen. Als u het niet erg vinden wachten we eerst even op papa en mama en brengen u dan, achter op de fiets naar de finish. En zo zat ik 10 minuten later achter op de fiets op weg naar de finish met een stop bij een ambulance om mezelf in de folie te laten wikkelen. Doordat niet het complete parcours, een lus van een aantal kilometers, gefietst hoeft te worden, wordt ik vrij snel door de jongens en meiden bij de finish afgeleverd waar Jeffrey mij opwacht. Ik bedank ze hartelijk en begeef me samen met mijn loopmaatje richting de douches, onderwijl vernemend dat Frank weer een fantastische 2:51 heeft gerealiseerd, na de 2:48 in Utrecht en 2:45 in Rotterdam vorige week. Hou zijn blog in de gaten voor wederom een mooi verslag. Jeffrey heeft uiteindelijk de halve in 1:44 gelopen, ook helemaal niet verkeerd na zijn pr in Utrecht. Benieuwd naar zijn verslag? Houd ook zijn blog in de gaten.

Na de overheerlijke warme douche in de parkeergarage gaan wij op zoek naar Frank en word ik door beide heren perfect opgevangen. Ik maak niet zo’n punt van wederom een DNF, maar het is toch fijn dat je met 2 kanjers bent die je begrijpen. Bedankt mannen.

Twee kopjes soep en een paar broodjes later stappen we in de auto met Jeffrey als coureur chauffeur en zijn we binnen no time weer terug. We sluiten mijn verlies en de winst van Frank onder het genot van een bakkie af.

Het was een gok die ik op het laatste moment besloot te nemen en heb deze helaas met verlies moeten afsluiten.
Het verlies is echter maar relatief, ik heb tenslotte weer een leuke dag gehad, aan een wedstrijd deelgenomen die ik nog niet eerder had gelopen, genoten van het enthousiaste publiek, het weer zat mee en de prima organisatie.

Als afsluiter, ik heb mijn eerste lange tempoduurloop op weg naar de volgende marathon al in de benen.

Ik wil een ieder die mij telefonisch of op andere wijze een hart onder de riem heeft gestoken heel hartelijk bedanken. Het doet me goed.

Reacties

  1. Al met al een leuke lange dag met een lekkere lange tempoduurloop! Goh, ik had graag een foto willen zien waar je achterop de fiets zit bij de jongelui... Jammer, jammer.
    Goed, tijd om te evalueren en de agenda erbij te pakken en iets uit te kiezen waar het gaat gebeuren! Las ik nu ook iets van de Goofy Challenge? Serieus? Dat is echt te vetgaaf!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Jammer maar als het lijf niet meewerkt hoedt het gewoon op. Verstandig om de handdoek in de ring te gooien.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Hoi John.
    Het leest als een spannend verhaal. Jammer dat het niet gelukt is.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Dit is echt flink balen kerel. Het zit je dit jaar niet mee op de marathon. Ik hoop dat de Slachte een kentering te weeg brengt. Succes met het herstel

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ja zo gaat dat soms,wie niet waagt die niet wint, volgende keer lukt het waarschijnlijk wel.
    En net wat je zegt de langeduurloop heb je weer gedaan ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  6. De volgende keer zal ik doorlopen en doorrijden ;-)
    Wanneer is de volgende keer eigenlijk?

    BeantwoordenVerwijderen
  7. wie niet waagt, niet wint!
    pr komt nog wel

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Tegenslagen incasseren: nooit leuk maar het hoort erbij en je doet het met klasse. En je weet het hè, 3 maal recht... Komt goed!

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Natuurlijk jammer en het gevoel van kramp en uitstappen is mij ekend bij de marathon.
    Kon je helaas niet spreken door alle drukte als pacer en wens je veel sucses en die pr komt heus,

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Ik vind het enorm k*t... ik had het je zo gegund dat je je PR zou lopen! Je hebt er genoeg voor gedaan maar dat zal zich echt uitbetalen, hou er vertrouwen in!

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Jammer maar het had ook kunnen slagen. Maar je hebt toch een leuk dagje gehad en das ook wat waard. Nu weer lekker verder en op naar de volgende.

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Zit je niet mee zeg. Volgende keer beter.

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Je maakt het glas op vele plaatsen weer half vol Broeder. Moedige poging en je gewonnen geven lijkt ook op een overwinning want je zelf stuk lopen is geen optie. Nieuwe ronde nieuwe kansen en een PR komt er heus wel.

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Als je eerlijk bent was thuisblijven voor jou toch ook geen optie geweest? Goede poging met een minder leuke afloop. Next time!

    BeantwoordenVerwijderen
  15. Ik zou zeggen even navelstaren en evalueren wat er mis ging en dan op naar de volgende uitdaging!

    BeantwoordenVerwijderen
  16. Mooi dat je zo positief blijft John. Lekker blijven genieten van het hardlopen en je niet tureluurs staren op een PR.

    BeantwoordenVerwijderen
  17. Ach ja, zulke dingen gebeuren wel eens ....... jammer maar helaas..... Ennuh, jouw "tijd" komt nog wel !

    BeantwoordenVerwijderen
  18. Hoi John!
    dus toch enschede gedaan, niet helemaal onverwachts natuurlijk; de optie noemde je de week ervoor in rdam al.
    het blijft idd altijd een gok, het had goed kunnen uitpakken.
    het had mss ook beter uitgepakt als je er toch de hele week wat rustiger naar toe had gewerkt (tempotjes op donderdag, 12km de dag ervoor??).
    Maar ik weet zelf ook wat het is (in 1985 hetzelfde beleefd, rdam uitgetapt, 1 week later utrecht uitgestapt).
    Je hebt de vorm, je hebt de trainingsarbeid, je wilt het proberen. helaas lukte het niet, maar heb je wel een heel leuke dag gehad.
    Neem overigens die 30km van enschede WEL serieus en neem een paar weekjes herstel!
    Daarna kom je sterker dan voorheen terug, neem er echter wel de tijd voor (ik zag schlachtemarathon hierboven voorbij komen; maar doe dat aub niet serieus; dat is te vroeg, lettelijk en figuurlijk). Dat PR komt er echt!
    Succes, Ruud!

    BeantwoordenVerwijderen
  19. Sterkte John! Eerst wat kortere afstanden misschien? Jacques

    BeantwoordenVerwijderen
  20. John, tja jammer en wat is verliezen, je hebt tenslotte de eerste lange "duurloop" voor de volgende marathon er alweer opzitten!

    BeantwoordenVerwijderen
  21. @Petra,
    Er stonden zoveel fotografen dat het me niet zal verbazen als die binnenkort opduikt.

    @Mettje,
    Was tot het moment van uitstappen ook best spannend, achteraf gezien dan. Tijdens het lopen geen spanning.

    @Gerard,
    Tja met scherpe doelen kan het natuurlijk mis gaan, maar daar wordt je alleen sterker van.

    @Jeffrey,
    Geen idee wanneer die volgende keer is.

    @Aniet,
    Zo is dat en wie weet heeft een ander wel wat aan mijn verhaal/ervaring.

    @Rinus,
    Het was ook een hectische toestand met de startnummers. Volgende keer spreken we elkaar wat uitgebreider.

    @Kitty,
    Vertrouwen is er en we gaan gewoon door met genieten ;-)

    @Broeder Richard,
    Dat halfvolle glas, daar kunnen wij beiden wel wat van.

    @Jan,
    Komt goed.

    @Jacqueline,
    Het heeft weinig zin om in een hoekje te gaan zitten en medelijden met jezelf te hebben. Uitkijken naar de komende trainingen, evenementen en ontmoetingen, vele malen leuker.

    @Maurieske,
    En anders houden we het maar bij genieten van het lopen op zich.

    @Ruud,
    Dank voor je wijze woorden, die van een rot in het hardloopvak.
    Slachte staat gepland als funrun evenals degene daarna.

    @Jacques,
    Kort, lang, maakt niet uit. Genieten wél.

    @Connie,
    Genoeg in de planning zoals je weet.

    BeantwoordenVerwijderen
  22. wie niet waagt, wie niet wint... proberen zou ik altijd doen

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten