32 werden er maar 21

Bij zaterdag 12 maart stond de 32 van Kampen in de agenda. Een mooie gelegenheid om in weer een andere omgeving de geplande lange duurloop uit te voeren, en dat ook nog met een aantal bekende lotgenoten dan wel Texelgangers.

9:00 uur: Vreemd dat Petra nog niet voor de deur staat, die is immers altijd op tijd. Vanwege miscommunicatie zaten zowel Petra als ik netjes klaar en in de starthouding op elkaar te wachten. Maar dan wel een kleine 25 kilometer uit elkaar. Als een speer naar Driebergen dus en vervolgens op weg naar Kampen.
Ondanks de drukte en een plaspauze toch nog op tijd aangekomen, alwaar Gerard onze startnummers reeds had opgehaald en ons op stond te wachten.
Op tijd! Met nog 10 minuten te gaan voor de start naar de kleedkamers om de loopkleding aan te trekken.

Bij terugkomst was het wel wat stiller op de atletiekbaan van AV Isala 96, hmmm…..waar is de start van de 32 vroeg ik aan een loper, die mij vervolgens met een verbaasd gezicht antwoord dddaaar..,maar die zijn al vertrokken. SHIT!!!
Over het grasveld gestoken en de weg op dan maar, geen lopers te bekennen en ook het verkeer was al vrijgegeven dus ging ik over het fietspad op jacht naar de meute. Aangemoedigd door het publiek en de verkeersregelaars kreeg ik na 2 kilometer de laatste loper in het vizier en knalde door om na een kilometer of 3 het (Herba)groene shirt van Petra en opvallend oranje shirt van Kees te herkennen. Pfff….aangekomen met een hartslag die hoger was dan ik voor vandaag in de planning had, was deze duurloop niet al te best gestart.

De hartslag zakte niet genoeg naar mijn zin, dus liet ik het tempo wat verder zakken om zo het trio Kees, Gerard en Petra langzaam aan de horizon te zien verdwijnen.
Om en nabij de 10 kilometer had ik besloten de 32 niet vol te gaan maken en het parcours van de halve marathon op de splitsing aan te houden. Deze beslissing zorgde ervoor dat ik het tempo weer iets liet oplopen. De training mocht wat mij betreft zo snel mogelijk voorbij zijn, wat ook wel uit mijn kilometertijden bleek.

De atletiekbaan weer in zicht, het fietspad af, het terrein van Isala weer op en 100 meter voor de finish Garmin gestopt en over het gras wandelend naar de kleedkamers. De verbaasde gezichten van de toeschouwers kun je je wel voorstellen, wat doet die nou? Als “uitstapper” wil ik tenslotte niet met een mooie tijd op de halve marathon over de finish komen, aangezien deze pas een kwartier na de 32 van start zijn gegaan.

Na de heerlijke warme douche zag ik Jaco en Inge met een big smile op hun gezichten staan. Beiden hebben ff een pr op de halve marathon gelopen en meteen ook ruim onder de 2 uur. De felicitaties voor beiden waren/zijn dan ook op zijn plaats. Wat ook geldt voor Rik (8e) en Ilonka (2e) die weer goed gepresteerd hebben.

In het zonnetje op een bankje was het wachten op het trio Kees (2:46), Petra en Gerard die in 2:54 de finish passeerden. Wat een 21e plaats bij de dames betekent voor Petra. Mooie prestatie van deze 3 kanjers.

Mijn prestatie is niet om over naar huis te schrijven, maar meer zat er gisteren gewoon niet in, en wellicht was het beter geweest naar mijn gevoel te luisteren en er helemaal niet van start te gaan. Derhalve heb ik geen spijt van mijn beslissing de 32 niet vol te maken, maar heel aan te komen en niet de 11 extra kilometers harkend en ploeteren af te moeten leggen. Deze duurloop diende tenslotte een ander doel. Texel!
De heen en terugreis en de nazit in de kantine van Isala waren in ieder geval wél geslaagd.

Cijfermatig gezien was dit een prima week, maar het gevoel komt daar zeker niet mee overeen. Geen blessures of pijntjes, maar gewoon een off-week waarin desondanks toch nog ruim 95 km werd afgelegd.

Ik wens een ieder die vandaag in Stein, Den Haag of bij de ULTM gestart is veel succes toe, dat het jullie beter mag vergaan.