‘T was toch niet voor niks

De halve marathon in Geldrop, Tis voor niks. Daar had ik me een paar weken geleden voor ingeschreven na een vermelding in de blogjes van Maurice, Tiny en Ron.
Al snel werd duidelijk dat het meer weg zou hebben van een weblogloop c.q. bloggersmeeting in het zuiden. Het zou natuurlijk beter zijn om me niet aan een opsomming van de aanwezige bloggers en blogsters te wagen, maar ik waag het er toch op.
Monique, Petra (en Erik), Maurice, Tiny, Ron, Ronald, Hans, Leo, Andy, Martin (jammer genoeg gemist), Richard, Koen, Katrien, Julie, Veerle. Ans was er vanzelfsprekend ook bij en ging van start op de 10 km, die ze netjes onder het uur uitliep op het pittige parcours.


Onze zuiderburen gingen samen met of, onder begeleiding van Tiny en Ron van start op de 30km, nadat Maurice af had gezien van deze afstand en het vandaag evenals Hans bij 15km hield.
Ronald en ik hadden afgesproken het milieu te ontzien en al carpoolend naar Geldrop te gaan. Ding dong klonk het dan ook vanmorgen 8.30 uur toen RR aan de deur stond. Op pad!
Ronald stond er vandaag in dienst van Monique die haar schema aan het afwerken is in de aanloop naar de Midwintermarathon. Van de coach kreeg zij groen licht om een poging te wagen de afstand rond de 2 uur af te leggen. Mijn plan was gewoon een duurloop en gezellig samen lopen. Ook Petra en Richard gingen mee, dus de gezelligheid was nu helemaal verzekerd evenals genoeg steun voor Monique. Al na 3km liep het tempo iets hoger op dan het plan was waardoor een afscheiding ontstond, Ronald – Monique, Petra, Richard en ik. Zo hadden de dames beiden een persoonlijke haas.
Het was echt genieten in een prachtige omgeving, alles op misschien 1 a 1,5 km na onverhard, maar ondanks de regen van de afgelopen dagen geen grote modderpoel. Op een paar druppels in het startvak na hebben we het zelfs droog gehouden op het pittige parcours. Richard zat er lekker in en al snel verloren we hem uit het oog, met een mooi resultaat (lees PR) voor hem als gevolg. 
Petra kon het opgelegde tempo van 5.30 goed aan en volgde gestaag, maar ook Monique en Ronald hadden een mooi tempo te pakken en lieten het gat niet al t groot worden. Op c.a. 17km werd het wat stiller aan mijn zijde, wat voor mij het teken was om Petra wat extra ondersteuning, motivatie etc. toe te werpen. Het moet gezegd dat ze ondanks de vermoeidheid technisch netjes bleef lopen en ook het tempo lieten we niet zakken. Had ik al verteld dat Koen gewoon lekker ontspannen rondhuppelede en zich dan weer terug liet zakken  naar Ronald en Monique, dan weer even aanzette om bij ons een kijkje te nemen. Petra verbeet zich prima met de finish binnen bereik en een speaker die reeds hoorbaar was werd er nog voorzichtig een beetje aangezet om in een mooie 1:55 te finishen. Met 2 minuten achterstand kwam een vermoeide, maar tevreden Monique onder begeleiding van Ronald binnen. Een dik PR!!! Hartelijk gefeliciteerd.
De organisatie was echt heel goed, het parcours mooi, uitdagend en op sommige plekken pittig. Kleedkamers, douches, tassendepot, tombola en niet te vergeten de mogelijkheid om binnen een drankje en een hapje te nuttigen en gezellig na te praten.
Hij heet tisvoorniks, maar zoals de kop aangeeft “’t was toch niet voor niks”. PR’s, gezelligheid en al hetgeen dat ik al eerder heb genoemd. Maar ook de voldoening voor Ronald en ik dat de gehaaste dames hun doel hebben bereikt.

Volledig album bekijken