2 PR’s op een koude decemberdag

De Linschotenloop.
Toen ik besloot hier een hernieuwde PR poging te doen op de halve marathon bood Léonie (die vorige week in Spijkenisse 3:21!! had gelopen) zich aan als haas. Who can resist that? 21 km achter de billen van deze snelle kleine blonde ultraloopster.
Maar misschien handig om bij het begin te starten. In sporthal de Vaart stroomden de webloggers vanaf een uurtje of 12:00 uur (of iets eerder) binnen en werd het gezelliger en luidruchtiger ;-), werden groepjes gevormd om gezamenlijk de verschillende doelen te halen. 
Andrea die helaas niet kon/mocht lopen vanwege een blessure (plopje) was ook van de partij evenals Triezz die het risico niet wilde nemen om toch te gaan lopen. Te gek want dat betekende dat wij vandaag een (foto)model als fotografe tot onze beschikking hadden. 99% van de foto’s zijn dan ook van haar hand, dus ere wie ere toekomt. Bedankt voor jullie support en het trotseren van de vrieskou.
Petra, Léonie, Andrea, Marie-José, Rik, Maurice, Hans, Jeewee, Ton, Jacqueline, Gerard, Falco, Ruud, Gert, Claudia, Patricia, Richard, Monique, Frank, Patrick, en John in dit geval als fotograaf. Ilonka, Pim en Maarten waren ook in Linschoten aanwezig, maar helaas niet op de foto. De overige foto’s kun je hier bekijken.

De start! Ton ging met een harem (Jacqueline, Petra en Monique) het vak in met als doel een tijd rond de 1:50. Ik kan jullie verklappen dat de dames een zeer geslaagde PR poging hebben ondernomen, voor het verhaal verwijs ik jullie naar hun blogs.
Ronald, Rik, Falco en Vincent waren we snel uit het oog verloren.
Ook voor hun verhalen een verwijzing naar de respectievelijke blogs.
Zoals gezegd kon dit konijn vandaag aanhaken bij een supersnelle kleine blonde haas, maar in de sporthal werd ook dit 2-tal aangevuld met een aantal mannen die graag iets rond de 1:45 in gedachten hadden, Richard, Maurice (extra haas), Gerard en Frank sloten zich derhalve bij ons aan.
Al snel na het startschot zette ons haasje het op een lopen met Gerard en Frank in haar kielzog. Ik ben nou eenmaal niet zo’n snelle starter en probeerde de eerste kilometers zo rustig mogelijk aan te vangen. Met z’n 3-en (Rich@rd, M@urice, en ik) lukte maar gedeeltelijk, aangezien de eerste km in 4:52 ging en de tweede zelfs in 4:46. En daar ging het mis!! De 2 heren moest ik laten lopen, niet alleen vond ik het tempo zo vroeg in de strijd te hoog, nee veel vervelender was de plop in mijn “herstelde” kuit. Dezelfde plek en pijn die mij ervan heeft weerhouden aan de start van de Eindhoven marathon te verschijnen stak nu heel vervelend en pijnlijk de kop op. Shit, What the F!!
Maar dat was niet alles, tot overmaat van ramp hield mijn rechtervoet het voor gezien en besloot deze maar een dutje te gaan doen. Ach ja waarom ook niet.
Ondanks deze ongemakken liep ik gewoon door en werden de kilometers nog steeds ruim onder de 5” afgelegd.
Rich@rd en M@urice verdwenen uit het zicht, ik raakte aan de praat met een weblogger wiens naam ik niet heb onthouden (sorry!) om vervolgens gezelschap van Bert te krijgen, die rond 8km een versnelling plaatste en ertussenuit kneep. Het zal op 11-12 km geweest zijn dat Léonie met haar fotocamera zag staan, nadat ik kort daarvoor Gerard voorbij was gelopen. Het tempo was iets te hoog opgelopen waardoor hij moest lossen bij Frank en de haas.
Ik had in ieder geval mijn haas terug en daar was dit konijn best een beetje blij mee. Ondertussen was de rechtervoet nog steeds niet wakker geschud. Toch maar gestopt om de veter los te maken en op te strikken (minder strak), koste een kleine 20 seconden. In de 2e helft werden de kilometers sneller afgelegd terwijl de kuit nog steeds heel erg onvriendelijk tegen me deed en duidelijk liet merken hier helemaal geen zin in te hebben.
15km – PR!  Inclusief de eerder genoemde 20 seconden 1:12:41 (pr 1:12:59) oef, leuk, lekker, maar ga ik dit nog 6km volhouden. We gaan gewoon door (het doet nog steeds pijn) maar 32 minuten voor de 6km, dat gaan we redden.
20km – mijlpaal!! Op dit punt aangekomen springt de kilometerteller van 2009 op 2000!! Wow, en dat met nogal wat blessureleed en looploze weken. Ik heb het nu zwaar, laat heel even het tempo een pietsie zaken, de armen even langszij laten hangen voordat de eindspurt wordt ingezet. Pim paparazzi maakt een paar actiefoto’s. De laatste kilometer gaat in 4:36 waarna Léonie en ik de laatste 100 meter hand in hand afleggen. Pas op dit moment realiseer ik me dat het gewoon een vet pr is, 4 minuten onder mijn 1/2 marathon tijd gelopen in Montfoort (2008). Na een paar mislukte pogingen staat deze nu op 1:41:11.
Blij, opgelucht en met heel veel pijn wachten wij Gerard en Frank op, nadat Rich@rd & M@urice ons met een smile van oor tot oor bij de finish stonden op te wachten. Maurice heeft Richard begeleid bij een mega verbetering van zijn pr (–8”!!) helemaal afgestemd op de buitentemperatuur vandaag.
De gevoelstemperatuur lag overigens nog een aanzienlijk stuk lager. Brrrrrr!!!
Gerard heeft op een minuut na zijn pr (behaald in Spijkenisse) benaderd, terwijl Frank heel tevreden over de mat kwam, aangezien ook hij een verbetering heeft gerealiseerd.
Na de felicitaties over en weer, omkleden (de douches waren te koud) was het de hoogste tijd om de sporthal te verlaten en ons naar Ans te begeven die druk in de pannen stond te roeren en broodjes stond te smeren voor de afterparty bij ons thuis. Ook Richard, 1 van de 2 superhazen van vorige in Spijkenisse kwam nog even langs ondanks het feit dat hij er in Linschoten niet bij kon. Het was nog lang onrustig in De Meern.
Wij willen jullie allen hartelijk danken voor de gezellige dag, complimenten en felicitaties met je pr en bijzondere dank aan de hazen die konijntjes naar ongekende hoogte hebben gestuwd.

Maandag staat een afspraak met Marijn gepland, om de schade aan vast te stellen en de behandeling van de kuit voort te zetten. Wordt vervolgd.

Tenslotte wil ik de organisatie van de Linschotenloop complimenteren met een wederom fantastisch evenement. Velen hebben zich afgevraagd of er wel gelopen kon worden op de besneeuwde wegen, fiets en voetpaden. De vele vrijwilliers hebben het voor elkaar gekregen. Top, hartelijk dank en tot volgend jaar.
P.s.
Jacqueline heeft weer wat extra inhoud aan de collectebus toegevoegd gekregen, maar er is nog ruimte.
Jou steun voor deze actie is nog steeds van harte welkom en wordt vanzelfsprekend op prijs gesteld.