I finished the 2009 R'dam marathon (John)

De titel is waar het om gaat. Finishen! Dat is gelukt in 4 uur en 11 minuten. Ik had graag onder de 4 uur uitgekomen, maar dat zat er helaas niet in.

Na het startschot en "you'll never walk alone" kon onze race beginnen met de laatste gelukwensen en een kus van Ans.
De eerste keer de Erasmusbrug over was natuurlijk geen probleem en daar stonden onze supporters al om ons te ondersteunen.
Al vrij snel zaten wij op het door ons beoogde tempo en was de cadans goed. Vanaf 5 km begonnen met drinken van de energiedranken en een bekertjes water meepakkend bij de drankposten om de gels weg te spoelen. De warmte nam rap toe en al snel ontdeed Trees zich van haar thermo shirt om Marc en Hanée die toe te werpen. De eerste 5 werden gingen in 27:15, de 2e in 27:14 gevolgd door 27:36 en 27:30 (20km). Halverwege kwamen wij nog altijd samen en fris door in 1:56, dat gaf de burger moed. Dit vast zien te houden was ons devies.
Kort daarna kreeg Terry het even zwaar en hielden Annet en ik het tempo aan, terwijl Trees Terry bijstond. Net voor het 25km punt stond Ans ons op te wachten vergezeld van Monique, Laure, Robert, Xaviera, Luna en Cara om mij van een andere belt te voorzien.
Nu stond de Erasmusbrug ons voor de 2e maal te wachten. Duidelijk moeilijker als op de heenweg namen Annet en ik ook dit obstakel richting de Blaak.
Net voor het 30km punt waar Annet ook van een verse belt voorzien werd door Jaap, leek de man met de hamer een strike geslagen te hebben. Wij kregen het beide moeilijk (ik iets meer) en kreeg ik ook nog krampen in de hamstrings waardoor ik genoodzaakt werd te stoppen en rekken om vervolgens weer rustig te trachten het tempo weer op te pakken.
Het zal op de Bosdreef of de Boszoom geweest zijn waar Terry en Trees zich weer bij ons aansloten en Annet alleen verder kon. Ik hield haar duidelijk op, maar ze wilde er niet vandoor gaan en mij "alleen" achter te laten. Na de aflossing kon zij weer door en was zelfs in staat het tempo weer terug op te pakken (28:44 tussen 35 - 40km). 1 Seconde boven de 4 uur kwam Annet over de finish opgewacht door de burgemeester van Rotterdam.
Vanaf 35km was het echte lijden voor mij begonnen. De kwam steeds afwisselend in mijn linker en rechter hamstring opzetten en dwong mij vaker dan me lief is te stoppen en/of te wandelen. Vlakbij de drankpost op 35 km stond Hotze ons op te wachten om een bidon aan te reiken en even mee te dribbelen en mij nog wat moed in te spreken (ik had het nodig). De bovenbenen waren loodzwaar en het zal rond het 39 of 40km punt zijn geweest dat ik tegen Trees zei op zoek te gaan naar Terry aangezien ik rijp was voor de slachtbank en op een haar na wilde uitstappen. In mijn hoofd wilde ik nog wel, maar de benen leken de voorwaartse beweging niet meer te kunnen maken. Trees gaf niet op en vroeg of wij daar nou al die trainingskilometers voor hebben afgelegd. Puur op karakter en wilskracht pakte ik weer een voorzichtige looppas op toen wij het 40km punt gepasseerd waren.
Ging het van 20 naar 25km nog in 28:12, 25 - 30km was het tempo gezakt naar 28:50. In de volgende 10km is de dip een dal geworden met tempo's van 32:14 en 37:27 (zegt genoeg).
Dankzij de bemoedigende woorden van Trees kon ik de pijn nogmaals verbijten om de laatste kilometers en vervolgens meters af te leggen naar de finish op de Coolsingel waar ons een warm onthaal stond te wachten. Geen hand van de burgemeester, maar iets veel mooiers, namelijk jullie!
Allemaal nogmaals hartelijk bedankt voor jullie support. Hopelijk ben ik niemand vergeten.