Toch de kriebels??
Niets hoeft behalve rust!!
Na de laatste duurloop van zondag ben ik dinsdag pas weer naar de baan geweest om een beetje lummelen en rondjes te lopen.
Om het inderdaad rustig aan te doen had ik bedacht als haas te fungeren op de 5km testloop met een eindtijd rond de 25 minuten. Ondanks het slechte weer overdag, was het ’s avonds droog en nog heel aardig weer. De reden waarom er dan een aanmerkelijk aantal lopers weg is gebleven is dan ook onduidelijk.
Er viel dus niets te hazen, en Trees wilde een stevig tempo aanhouden, dus liep ik alleen mijn rondjes. Al na een kleine 2km krijg ik allerlei pijntjes in de knie, enkel en hamstrings. Ik ging niet eens diep en begon me vanzelfsprekend weer zorgen te maken.
Na een rondje uitlopen bleken de pijntjes als sneeuw voor de zon weer verdwenen. Zou het dan toch de spanning zijn die deze “kriebels” veroorzaakt?
Als loper ben je ervan bewust dat rust heel belangrijk is, zeker gezien de geleverde inspanningen de afgelopen weken. Maar… het komt toch regelmatig voor dat ik lekker relaxed op de bank mezelf afvraag of het geen tijd wordt om weer een stuk te gaan lopen. Zou ik het nog wel kunnen? Heb ik genoeg kilometers gemaakt? Is het de knie of de hamstrings die pijnlijk aanvoelen of zit het tussen de oren?
Tot nu toe heeft mijn nachtrust er niet onder te lijden, en hopelijk blijft dat ook zo.
Diverse (ervaren) marathon lopers hebben mij op het hart gedrukt deze vragen overboord te gooien. Je hebt de kilometers in de benen, het enige dat nu nog moet gebeuren is die laatste lange duurloop door Rotterdam.
Dat knoop ik me dan maar in de oren en bereid me voor op mijn eerste marathon die, gezien de enorme publieke belangstelling een groot feest moet worden.
Tijdens de verschillende trainingen en duurlopen passeert van alles en nog wat de revue, en natuurlijk niet in de laatste plaats 5 april 2009. Aangezien Trees, Annet en Terry ervaringsdeskundigen zijn wordt ik regelmatig de juiste richting gewezen.
Met z’n drieën zullen wij onze haas op de voet volgen. Tijdens de vorige editie van de Rotterdam marathon heeft Trees ook als haas gefungeerd voor Annet en Wim. Het was toen de bedoeling dat Annet en Wim van 30km op eigen houtje verder gingen, maar Trees heeft Wim gewoon “even” naar de finish gehaast nadat Annet er alleen vandoor ging.
Wat een kanjer.
Ik kan me momenteel gewoon geen betere haas bedenken.
Na de laatste duurloop van zondag ben ik dinsdag pas weer naar de baan geweest om een beetje lummelen en rondjes te lopen.
Om het inderdaad rustig aan te doen had ik bedacht als haas te fungeren op de 5km testloop met een eindtijd rond de 25 minuten. Ondanks het slechte weer overdag, was het ’s avonds droog en nog heel aardig weer. De reden waarom er dan een aanmerkelijk aantal lopers weg is gebleven is dan ook onduidelijk.
Er viel dus niets te hazen, en Trees wilde een stevig tempo aanhouden, dus liep ik alleen mijn rondjes. Al na een kleine 2km krijg ik allerlei pijntjes in de knie, enkel en hamstrings. Ik ging niet eens diep en begon me vanzelfsprekend weer zorgen te maken.
Na een rondje uitlopen bleken de pijntjes als sneeuw voor de zon weer verdwenen. Zou het dan toch de spanning zijn die deze “kriebels” veroorzaakt?
Als loper ben je ervan bewust dat rust heel belangrijk is, zeker gezien de geleverde inspanningen de afgelopen weken. Maar… het komt toch regelmatig voor dat ik lekker relaxed op de bank mezelf afvraag of het geen tijd wordt om weer een stuk te gaan lopen. Zou ik het nog wel kunnen? Heb ik genoeg kilometers gemaakt? Is het de knie of de hamstrings die pijnlijk aanvoelen of zit het tussen de oren?
Tot nu toe heeft mijn nachtrust er niet onder te lijden, en hopelijk blijft dat ook zo.
Diverse (ervaren) marathon lopers hebben mij op het hart gedrukt deze vragen overboord te gooien. Je hebt de kilometers in de benen, het enige dat nu nog moet gebeuren is die laatste lange duurloop door Rotterdam.
Dat knoop ik me dan maar in de oren en bereid me voor op mijn eerste marathon die, gezien de enorme publieke belangstelling een groot feest moet worden.
Tijdens de verschillende trainingen en duurlopen passeert van alles en nog wat de revue, en natuurlijk niet in de laatste plaats 5 april 2009. Aangezien Trees, Annet en Terry ervaringsdeskundigen zijn wordt ik regelmatig de juiste richting gewezen.
Met z’n drieën zullen wij onze haas op de voet volgen. Tijdens de vorige editie van de Rotterdam marathon heeft Trees ook als haas gefungeerd voor Annet en Wim. Het was toen de bedoeling dat Annet en Wim van 30km op eigen houtje verder gingen, maar Trees heeft Wim gewoon “even” naar de finish gehaast nadat Annet er alleen vandoor ging.
Wat een kanjer.
Ik kan me momenteel gewoon geen betere haas bedenken.
Reacties
Een reactie posten